TAKHS KALAMATA

Όμως η αναφορά στην άνοιξη γινόταν από τους Έλληνες και όταν αυτοί ήθελαν να χαρακτηρίσουν ένα μεγάλο, ευχάριστο, εθνικό

γεγονός.

Επικράτησε τώρα αυτό, στην περίοδο των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων που διεξήγαγε ο λαός μας ενάντια στην Οθωμανική

αυτοκρατορία.

Σαν την άνοιξη φανταζόντουσαν τη στιγμή που θα 'ρχόταν και που θάταν η στιγμή της απελευθέρωσης, η στιγμή της Ανάστασης του

Έθνους. Ιδίως η κλεφτουριά μας πολύ τραγούδησε αυτή την Άνοιξη της φύσης και του Γένους. Εξάλλου ήταν η μοναδική εποχή του

χρόνου που τους διευκόλυνε στη δύσκολη ζωή που περνούσαν στα βουνά. Κι όταν το κίνημα ενάντια στους Τούρκους φούντωσε

περίμεναν, ετοίμαζαν εκείνη την Άνοιξη που θα 'ταν και η αποφασιστική στον αγώνα τους.

Ακόμ' αυτή την άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες τούτο το καλοκαίρι...
τραγουδούσαν περιμένοντας τη νίκη.

Εξάλλου υπάρχουν πολλές ελληνικές παροιμίες με θέμα τους την άνοιξη, όπως: "το χελιδόνι δε φέρνει πάντα την άνοιξη", "ένας κούκος

δε φέρνει την άνοιξη", "άλλο δε με εμάρανε, της άνοιξης το κρύο" κ.ά.