ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ

Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος (κατά κόσμον Γεώργιος Σαββάτος) γεννήθηκε στο Περιστέρι το 1961. Το 1988 χειροτονήθηκε Διάκονος και το 1990 Πρεσβύτερος. Μετά την ολοκλήρωση των θεολογικών του σπουδών στην Αθήνα μετεκπαιδεύτηκε στη Ρώμη και στο Στρασβούργο. Το 1999 εξελέγη Λέκτορας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 2003 επίκουρος καθηγητής. Στις 15 Μαρτίου 2007 εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας Μητροπολίτης Μεσσηνίας, στη θέση του κεκοιμημένου Χρυσοστόμου Θέμελη.

Ιερά Μητρόπολις Μεσσηνίας
Η Ιερά Μητρόπολις Μεσσηνίας έχει έδρα την Καλαμάτα. Σημερινός μητροπολίτης Μεσσηνίας είναι ο Χρυσόστομος Σαββάτος, ο οποίος διαδέχτηκε τον μακαριστό Γέροντα Χρυσόστομο Θέμελη. Αποτελείται από 223 ενορίες. Πρωτοσύγκελος είναι ο αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Λαμπρινάκος.




Πίνακας περιεχομένων
1 Ιστορικά Στοιχεία
2 Μητροπολίτες Μεσσηνίας
3 Ιερές Μονές
3.1 Διαλελυμένες Ιερές Μονές
3.2 Ησυχαστήρια
4 Τοπικοί Άγιοι
5 Ιερά Προσκυνήματα
6 Ενορίες στην Καλαμάτα
7 Ενορίες στα περίχωρα της Καλαμάτας
8 Αρχιερατική Περιφέρεια Αλαγονίας
9 Αρχιερατική Περιφέρεια Ανδρούσης
10 Αρχιερατική Περιφέρεια Αριστομένη
11 Αρχιερατική Περιφέρεια Αρφαρών
12 Αρχιερατική Περιφέρεια Διαβολιτσίου
13 Αρχιερατική Περιφέρεια Θουρίας
14 Αρχιερατική Περιφέρεια Κορώνης
15 Αρχιερατική Περιφέρεια Μεθώνης
16 Αρχιερατική Περιφέρεια Μελιγαλά
17 Αρχιερατική Περιφέρεια Μεσσήνης
18 Αρχιερατική Περιφέρεια Πεταλιδίου
19 Αρχιερατική Περιφέρεια Πύλου
20 Αρχιερατική Περιφέρεια Χαζτή


Ιστορικά Στοιχεία
Στην περιοχή του νομού Μεσσηνίας υπήρχαν από τα βυζαντινά χρόνια οι επισκοπές, Μεσσήνης, Ανδρούσης, Μεθώνης, Κορώνης, Μονεμβασίας και Καλαμάτας. Από την συγχώνευση αυτών δημιουργήθηκαν τα σημερινά όρια της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας. Με το Βασιλικό Διάταγμα στις 20 Νοεμβρίου του 1833 ιδρύεται η επισκοπή Μεσσήνης με έδρα τη Μεσσήνη ή Νησί. Ταυτόχρονα στην επισκοπή Μεσσήνης συγχωνεύονται το 1833 οι επισκοπές Ανδρούσης και Κορώνης καθώς και η περιοχή της Καλαμάτας. Με το Βασιλικό Διάταγμα τις 21 Νοεμβρίου 1833 επίσκοπος Μεσσήνης καθίσταται ο Ιωσήφ Νικολάου ο από Ανδρούσης. Το 1835 προσαρτώνται στην επισκοπή Μεσσήνης τα χωριά της Αλαγονίας που αποσπάστηκαν από την επισκοπή Λακεδαίμονος. Με Βασιλικό Διάταγμα στις 28/10/1841 και μετά την παραίτηση του επισκόπου Μεθώνης Μακαρίου, συγχωνευθεί και η επισκοπή Μεθώνης με την επισκοπή Μεσσήνης. Έτσι από το 1841 η επισκοπή Μεσσήνης είχε πάρει τα σημερινά της όρια. Το 1850 εκδίδεται ο Συνοδικός τόμος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως περί της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος. Την 10ην και 24ην Ιουλίου 1852 αντιστοίχως εκδίδεται ο Καταστατικός νόμος «περί Επισκοπών και Επισκόπων και περί του υπό τους Επισκόπους τελούντος κλήρου» έτσι καταργείται η επισκοπή Μεσσήνης και ιδρύεται με Βασιλικό Διάταγμα η Αρχιεπισκοπή Μεσσηνίας, ενώ μεταφέρεται και η έδρα της επισκοπής από την Μεσσήνη στην Καλαμάτα. Το 1900 με την έκδοση του Βασιλικού Διατάγματος της 22ας Ιανουαρίου (Νόμος ΒΧΔ') αναδιαρθρώνονται τα εκκλησιαστικά πράγματα και ορίζεται μία Μητρόπολη, η των Αθηνών και ισοπεδώνονται όλες οι εκκλησιαστικές επαρχίες του κράτους και ονομάζονται Επισκοπές. Στο νομό Μεσσηνίας ορίζονται δύο επισκοπές: η Επισκοπή Μεσσηνίας που καταλαμβάνει τις επαρχίες Μεσσήνης, Πύλου και Καλαμάτας και η Επισκοπή Τριφυλίας και Ολυμπίας που καταλαμβάνει τις δύο ομώνυμες επαρχίες. Το τμήμα της Μεσσηνιακής Μάνης σήμερα, υπάγεται στην Επισκοπή Γυθείου και Οιτύλου. Με το Βασιλικό Διάταγμα στις 31 Δεκεμβρίου 1923 η επισκοπή Μεσσηνίας μετονομάζεται σε Μητρόπολη Μεσσηνίας.


Μητροπολίτες Μεσσηνίας
Ιωσήφ ο από Ανδρούσης (1833-13/3/1844)
Προκόπιος Γεωργιάδης (27/10/1852-11/6/1874, Μητροπολίτης Αθηνών από 27/5/1874-30/1/1889)
Στέφανος Αργυριάδης (1874-27/10/1878)
Πανάρετος Κωνσταντινίδης (28/2/1882-22/1/1897)
Μελέτιος Σακελλαρόπουλος (9/7/1904-17/6/1933)
Πολύκαρπος Συνοδινός (13/7/1933-14/5/1945)
Χρυσόστομος Α΄ Δασκαλάκης (4/10/1945-16/4/1961)
Χρυσόστομος Β΄ Θέμελης (7/11/1965-27/2/2007)
Χρυσόστομος Γ΄ Σαββάτος (15/3/2007-)


Ιερές Μονές
Στην Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας υπάγονται οι παρακάτω ιερές μονές, εκ των οποίων μία μόνο ανδρώα:

1.Ιερά Μονή Παναγίας Βουλκανιώτισσας (Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βουλκάνου), η μόνη ανδρώα μονή. Η σημερινή μονή είναι κτίσμα του 16ου αιώνα. Μετόχια της μονής είναι η παλαιά Ιερά Μονή Βουλκάνου κτίσμα του 725, ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής στη Μεσσήνη και η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ανδριομονάστηρο Μεσσηνίας κτίσμα του 12ου αιώνα.
2.Ιερά Μονή Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης (Καλογραιών) Καλαμάτας, ιδρύθηκε το 1796 από τον διδάσκαλο Γεράσιμο Παπαδόπουλο.
3.Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοκελλαριάς (Κοιμήσεως της Θεοτόκου).
4.Ιερά Μονή Παναγίας Ελληνικών (Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Ζωοδόχου Πηγής).
5.Ιερά Μονή Παναγίας Δήμιοβας ή Δημιόβης (Κοιμήσεως της Θεοτόκου), κτίσμα του 17 ου αιώνα, η πρώτη ίδρυση της μονής σύμφωνα με την παράδοση ανάγεται στον 8ο αιώνα επί Αυτοκράτορος Λέοντος του Ισαύρου. Μετόχι της είναι η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο όρος Καλάθι του Ταυγέτου, κτίσμα του 17ου αιώνα.
6.Ιερά Μονή Γεννήσεως του Τιμίου Προδρόμου Γαρδικίου Θουρίας.
7.Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βελανιδιάς, κτίσμα του 17ου αιώνα. Μετόχι της είναι η διαλυμένη Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μαρδακίου,κτίσμα του 1504. Γυναικεία μονή. Κατά τους σεισμούς της Καλαμάτας το 1986 φονεύθηκαν δύο μοναχές.

[Επεξεργασία] Διαλελυμένες Ιερές Μονές
1.Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία Αρφαρών, έτος σύστασης το 1998.
2.Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου ή Σιδηρόπορτας Καρβελίου Αλαγονίας.
3.Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου Προδρόμου ή Μελέ Αρτεμισίας Αλαγονίας.
4.Ι.Μ. Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας (Σαμαρίνας) στη Καλογερόρραχη.
5.Ι.Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Παναγίας της Γριβιτσανής, στο Χωματερό Κορώνης.
6.Ι.Μ. Παμμεγίστων Ταξιαρχών στη Πολίχνη.


Ησυχαστήρια
1.Ιερό Ησυχαστήριο Προφήτη Ιωήλ και Αγίας Ειρήνης Φαρών Καλαμάτας, ιδρύθηκε το 1962 από τον αείμνηστο γέροντα Ιωήλ Γιαννακόπουλο.

[Επεξεργασία] Τοπικοί Άγιοι
1.Άγιος Αθανάσιος Επίσκοπος Μεθώνης, 10 Δεκεμβρίου
2.Αγία Μεγαλομάρτυς Ξενία η Καλαματιανή, 3 Μαίου
3.Άγιος Ιερόθεος ο Νέος, 13 Σεπτεμβρίου
4.Άγιος Νίκωνας ο Μετανοείτε, 26 Νοεμβρίου
5.Άγιος Ηλίας ο Αρδούνης, 31 Ιανουαρίου και Κυριακή των Μυροφόρων
6.Άγιος Αθανάσιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο εξ Ανδρούσης, 28 Οκτωβρίου (λείψανό του φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου Ανδρούσης)
7.Άγιος Αθανάσιος αρχιεπίσκοπος Χριστιανουπόλεως, 17 Μαίου
8.Άγιος Θεόδωρος εκ Κορώνης, 12 Μαίου
9.Άγιος Δημήτριος ο νέος εκ Χώρας Μεσσηνίας, 14 Απριλίου
10.Άγιος Καίσαρας πρώτος επίσκοπος Κορώνης, κατά τον Νικόδημο τον Αγιορείτη, 8 Δεκεμβρίου
Ιερά Προσκυνήματα
Η Ιερά Μητρόπολις Μεσσηνίας περιλαμβάνει τρία προσκυνήματα και τα τρία αφιερωμένα στην Παναγία.
1.Ιερός Καθεδρικός Ναός της Υπαπαντής του Χριστού όπου φυλάσσεται η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπαπαντής πολιούχου της Καλαμάτας
2.Ιερό προσκύνημα Παναγίας Σγράππας Πυλίας (Ζωοδόχου Πηγής).
3.Ιερό προσκύνημα Παναγίας Ελεήστριας Κορώνης (Ζωοδόχου Πηγής).


Ενορίες στην Καλαμάτα
1.Ιερός Καθεδρικός Ναός Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού
2.Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος
3.Ιερός Ναός Αγίας Αικατερίνης Νησάκι
4.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Φλαριού
5.Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Καλυβίων
6.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Αρκάδων
7.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Κοκορόγιαννη
8.Ιερός Ναός Αναστάσεως του Κυρίου Ανατολικής Παραλίας
9.[Ιερός Ναός Αναλήψεως του Κυρίου Δυτικής Παραλίας] - http://www.NaosAnalipseos-Kal.gr
10.Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Φαρών
11.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου
12.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου κοιμητηρίου
13.Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών
14.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου παλαιού στρατοπέδου
15.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Παλαιάς Αγοράς
16.Ιερός Ναός Αγίας Αικατερίνης Νησάκι
Οι ενορίες της Καλαμάτας περιλαμβάνουν πλήθος παρεκκλησίων μέσα στην πόλη της Καλαμάτας και εκτός της πόλεως.


Ενορίες στα περίχωρα της Καλαμάτας
1.Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών Ασπροχώματος
2.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λαιίκων
3.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ελαιοχωρίου

Αρχιερατική Περιφέρεια Αλαγονίας
1.Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου Αλαγονίας
2.Ιερός Ναός Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού Αρτεμισίας
3.Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου Καρβέλιου
4.Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών Λαδά
5.Ιερός Ναός Αγίας Αικατερίνης Νέδουσας
6.Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πηγών

Αρχιερατική Περιφέρεια Ανδρούσης
1.Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ανδρούσης
2.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Αγριλιάς
3.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμφιθέας
4.Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Αριστοδήμειου
5.Ιερός Ναός Αγίας Κυριακής Βασιλάδας
6.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Δραίνας
7.Ιερός Ναός Αγίου Βασιλείου Ελληνοεκκλησιάς
8.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Εύας
9.Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών Εύας (Νεοχωρίου)
10.Ιερός Ναός Αγίας Αικατερίνης Καλαμαρά
11.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Μπουρναζίου (Καλοβρύσεως)
12.Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Καλογερρόραχης
13.Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Κλήματος
14.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορομηλιάς (Ζαγάρενας)
15.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Κουκκορράχης
16.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Λάμπαινας
17.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Μαγγανιακού
18.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Πολυλόφου
19.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Τρικόρφου
20.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Τριόδου

Αρχιερατική Περιφέρεια Αριστομένη
1.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου Αριστομένης
2.Ιερός Ναός Αγίου Λουκά Αετοφωλιάς
3.Ιερός Ναός Αγίου Βασιλείου Βούταινας
4.Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος Διοδίων
5.Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Κεφαλοβρύσου
6.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κουτίφαρη
7.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Κυνηγού Αριστομένης
8.Ιερός Ναός Προφήτη Ηλία Μάνεσι
9.Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου Παλαιόκαστρου
10.Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής Περδικόβρυσης
11.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πλατανόβρυσης
12.Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Στέρνας
13.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Στρέφι
14.Ιερός Ναός Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού Χορεύτρας

Αρχιερατική Περιφέρεια Αρφαρών
1.Ιερός Ναός Αγίων Θεοδώρων Αρφαρών
2.Ιερός Ναός Αγίου Φλώρου Αγίου Φλώρου
3.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Αγρίλου
4.Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Αλωνίων
5.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Ανεμόμυλου
6.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Αριοχωρίου
7.Ιερός Ναός Μεγάλου Βασιλείου Βελανιδιάς
8.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Βρομόβρυσης
9.Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πηδήματος
10.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πλατέος
11.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πολιανής
12.Ιερός Ναός Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού Σταματίνου
13.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Χριστοφιλαίικων

Αρχιερατική Περιφέρεια Διαβολιτσίου
1.Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος Διαβολιτσίου
2.Ιερός Ναός Αγίων Θεοδώρων Αγίων Θεοδώρων
3.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγριλόβουνου
4.Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Δασοχωρίου
5.Ιερός Ναός Ευαγγελίστριας Δεσύλλα
6.Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Ηλέκτρας
7.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καρνάσιου
8.Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κωνσταντίνων
9.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Μάνδρας
10.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Άνω Μέλπειας
11.Ιερός Ναός Ευαγγελίστριας Κάτω Μέλπειας
12.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παραπουγγίου
13.Ιερός Ναός Μεγάλου Βασιλείου Πολίχνης

Αρχιερατική Περιφέρεια Θουρίας
1.Ιερός Ναός Αγίων Θεοδώρων Θουρίας
2.Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Θουρίας
3.Ιερός Ναός Αγίας Μαρίνας Αιθαίας
4.Ιερός Ναός Αγίας Ειρήνης Αιπείας
5.Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Άμμου
6.Ιερός Ναός Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού Άνω Άμφειας
7.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Άνθειας
8.Ιερός Ναός Ευαγγελίστριας Αντικαλάμου
9.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Άριος
10.Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής Ασπροπουλιάς
11.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καλαμίου
12.Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Μικρομάνης
13.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σπερχογείας
Αρχιερατική Περιφέρεια Κορώνης
1.Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Δημητρίου Κορώνης
2.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Κορώνης
3.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Ακριτοχωρίου
4.Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Ασίνης
5.Ιερός Ναός Μεγάλου Βασιλείου Βασιλιτσίου
6.Ιερός Ναός Ευαγγελίστριας Βουναρίων
7.Ιερός Ναός Προφήτου Ηλία Καπλανίου
8.Ιερός Ναός Μεγάλου Βασιλείου Κόμπων
9.Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Νέας Κορώνης
10.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πετριάδων
11.Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Υάμειας
12.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Φαλάνθης
13.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Χαροκοπιού
14.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Χρυσοκελλαριάς
15.Ιερός Ναός Αγίου Διονυσίου Χωματερού

Αρχιερατική Περιφέρεια Μεθώνης
1.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Μεθώνης
2.Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Αμπελοκήπων
3.Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Βαράκες
4.Ιερός Ναός Προφήτου Ηλία Ευαγγελισμού
5.Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Καινούργιου Χωρίου
6.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καλλιθέας
7.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Λαχανάδας
8.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μεσοχωρίου
9.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Πήδασου
10.Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Φοινίκης
11.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Φοινικούντας
12.Ιερός Ναός Παναγίας Μυρτιδιώτισσας Χωματάδας

Αρχιερατική Περιφέρεια Μελιγαλά
1.Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Μελιγαλά
2.Ιερός Ναός Υπαπαντής του Σωτήρος Ανδανίας
3.Ιερός Ναός Ευαγγελίστριας Ανθούσας
4.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Αρσινόης
5.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Αρχαίας Μεσσήνης (Μαυρομματίου Ιθώμης)
6.Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Βαλύρας
7.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ζερμπισίων
8.Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Ζευγολατειού
9.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Καλλιρρόης
10.Ιερός Ναός Υπαπαντής του Σωτήρος Καλυβίων
11.Ιερός Ναός Αγίων Θεοδώρων Κατσαρού
12.Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Κεντρικού
13.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Κεφαλληνού
14.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Λουτρού
15.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Μαγούλας
16.Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου Μάλτας
17.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Μαντζαρίου
18.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Μερόπης
19.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μερόπης
20.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Μίλας
21.Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων Νεοχωρίου Ιθώμης
22.Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Οιχαλίας
23.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Πετραλώνων
24.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Πεύκου
25.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ρεμματιάς
26.Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Σίαμου
27.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Σκάλας
28.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Σολακίου
29.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Στενύκλαρου
30.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Τσουκαλαίικων
31.Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Φίλιας

Αρχιερατική Περιφέρεια Μεσσήνης
1.Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Μεσσήνης
2.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Μεσσήνης
3.Ιερός Ναός Τριών Ιεραρχών Μεσσήνης
4.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Αβραμιού
5.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Ανάληψης
6.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Βελίκας
7.Ιερός Ναός Αγίου Νεκταρίου Δρακονερίου
8.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καρτερολίου
9.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννη Χρυοστόμου Λευκοχώρας
10.Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων Λυκοτράφου
11.Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Μάδαινας
12.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Μαυρομματίου Παμίσου
13.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Μοσχοχωρίου
14.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Μυρτοποταμιάς
15.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Νεοχωρίου Αριστομένης
16.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πιλαλίστρας
17.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Πιπερίτσας
18.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Σπιτάλι

Αρχιερατική Περιφέρεια Πεταλιδίου
1.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Πεταλιδίου
2.Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Ανδριανής
3.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Αχλαδοχωρίου
4.Ιερός Ναός Μεγάλου Βασιλείου Κακορρεύματος
5.Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής Καρποφόρας
6.Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Καστανιάς
7.Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Κοκκίνου
8.Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέα Λογγών
9.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Λογγών
10.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λυκίσσης
11.Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Μάθιας
12.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μηλίτσης Ανατολικής
13.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Μηλίτσης Δυτικής
14.Ιερός Ναός Προφήτου Ηλία Πανιπερίου
15.Ιερός Ναός Αγίων Θεοδώρων Ριζόμυλου

Αρχιερατική Περιφέρεια Πύλου
1.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πύλου
2.Ιερός Ναός Αγίας Μαρίνας Γλυφάδας
3.Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Ελαιοφύτου
4.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Ίκλαινας
5.Ιερός Ναός Αγίου Χαραλάμπους Κορυφασίου
6.Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Κουκουνάρας
7.Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Κυνηγού Πυλίας
8.Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων Παπουλίων
9.Ιερός Ναός Αγίων Θεοδώρων Πλατάνου
10.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πύλας
11.Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Ρωμανού
12.Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Στενωσιάς
13.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Χανδρινού

Αρχιερατική Περιφέρεια Χαζτή
1.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Χατζή
2.Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Βελανιδιών Πυλίας
3.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βλάσση
4.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βλαχόπουλου
5.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Δάρα
6.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Δάφνης
7.Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Δροσιάς
8.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Καλοχωρίου
9.Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής Κουρτακίου
10.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κρεμμυδίων
11.Ιερός Ναός Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου Μανιακίου
12.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Μαργελίου
13.Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Μεσοποτάμου
14.Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μεταμορφώσεως
15.Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνα Μηλιώτου
16.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Μυρσινοχωρίου
17.Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Νερόμυλου
18.Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παπαφλέσσα
19.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Πελεκανάδας
20.Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Περιτσίου
21.Ιερός Ναός Αγίας Σοφίας Σουληναρίου
22.Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Χαραυγής

Παναγία η Μυρτιδιώτισσα

( Η ιερη εικονα της παναγια μυρτιδιοτισας. Οπου τεληται μεγαλη πανυγηρης και στην ΜΕΣΣΗΝΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ στις 24 Σεμπτεμβριου η ιερα εικονα βρησκεται στη μονη βουλκανου μεσσηνιας και με ολονυχτια πομπη κατεβαινη στην μεσσηνη καλαματας για να εορταστη με πανυγηρης οπου κρατα 7 ημερες)
H Παναγία η Μυρτιδιώτισσα είναι εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στα Κύθηρα κατά τον 14ο αιώνα. Έχει το προσωνύμιο Μυρτιδιώτισσα, γιατί αναφέρεται από την παράδοση ότι τη βρήκε ένας βοσκός σε μια τοποθεσία γεμάτη με μυρτιές
Ιστορικό ανεύρεσης
Στις 24 Σεπτεμβρίου - 40 ημέρες μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου - εμφανίστηκε η Παναγία στον βοσκό και του είπε να ψάξει για την εικόνα που είχε έρθει σε εκείνο το μέρος πολλά χρόνια πριν.
Ο βοσκός έπεσε στο έδαφος,γεμάτος δέος,προσευχόμενος προς την Θεοτόκο. Μόλις σηκώθηκε και γύρισε,είδε την εικόνα στα κλαδιά μιας μυρτιάς.Κλαίγοντας από χαρά,έφερε την εικόνα σπίτι του και είπε σε όλους τους φίλους και συγγενείς την ιστορία της ανεύρεσης της εικόνας.
Όταν ξύπνησε την επόμενη ημέρα η εικόνα έλειπε και φοβήθηκε μήπως είχε κλαπεί.Με βαρειά καρδιά γύρισε με τα πρόβατά του στον τόπο της ανεύρεσης,αλλά εκεί είδε πάλι την εικόνα στα κλαδιά της μυρτιάς που την είχε πρωτοβρει.Δοξάζοντας τον Θεό,την πήρε πάλι σπίτι του,αλλά την νύχτα η εικόνα εξαφανίστηκε όπως και την πρώτη φορά.Όταν η εξαφάνιση και επανεμφάνιση της εικόνας συνέβει και τρίτη φορά,κατάλαβε ότι ήταν θέλημα της Μητέρας του Θεού η εικόνα να παραμείνει εκεί που είχε πρωτοβρεθεί.
Ανέγερση Ναού
Μια μικρή εκκλησία χτίστηκε εκεί που βρέθηκε η εικόνα και ονομάστηκε Μυρτιδιώτισσα.Το κτήριο μεγάλωσε με τα χρόνια και πολλά θαύματα λέγεται πως συνέβησαν εκεί.
Στο τέλος του 16ου αιώνα,ο Θεόδωρος Κουμπριανός,ένας απόγονος του βοσκού που βρήκε την εικόνα,ζούσε στο χωριό Κουσουμάρι.Ήταν παράλυτος,αλλά πίστευε ακράδαντα ότι η Μητέρα του Θεού θα τον θεράπευε.Κάθε χρόνο,στις 24 Σεπτεμβρίου,έστελνε ένα μέλος της οικογένειάς του να ανάψει ένα κερί στην Χάρη της γι'αυτόν.Μια χρονιά ζήτησε να τον πάνε μέχρι την Χάρη της,για να την προσκυνήσει ο ίδιος.Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας,ακούστηκε έντονος θόρυβος από την κατεύθυνση της θάλασσας.Το εκκλησίασμα έτρεξε να φύγει,πιστεύοντας ότι επιτείθονταν πειρατές.Ο παραλυτικός ζήτησε την βοήθεια της Παναγίας και έξαφνα άκουσε μια φωνή από την εικόνα να του λέει να σηκωθεί και να τρέξει να σωθεί.Σηκώθηκε,περπάτησε και σύντομα άρχισε να τρέχει και πρόφτασε τους συγγενείς του που καταχάρηκαν βλέποντας το θαύμα.Ο θόρυβος δεν προερχόταν από επιδρομή πειρατών και όλοι τότε κατάλαβαν ότι ο θόρυβος ήταν σημείο της Θείας Πρόνοιας,ώστε ο παραλυτικός να μείνει μόνος του στην εκκλησία με την εικόνα.Από τότε η οικογένεια του Κουμπριανού γιόρταζε την ημέρα της γιορτής της Μυρτιδιώτισσας με ιδιαίτερη λαμπρότητα σε ανάμνηση του θαύματος.
Αλλά και πολλά άλλα θαύματα αποδίδονται στην εικόνα,όπως η προστασία του νησιού από επιδημία πανώλης,η λύση της στειρότητας μιας Εβραίας από την Αλεξάνδρεια και η σωτηριά πολλών ανθρώπων από βέβαιο θάνατο.
Εορτασμός
Οι ευλαβείς προσκυνητές επισκέπονται την Χάρη της την ημέρα της Κοιμήσεως - 15 Αυγούστου - και την ημέρα της εύρεσής της - 24 Σεπτεμβρίου.
Στις 24 Σεπτεμβρίου που γιορτάζεται η ανεύρεση της εικόνας γιορτάζουν την ονομαστική τους εορτή όσες φέρουν το όνομα Μυρτώ ή Μυρσίνη.
ιερα μονη βοθλκανου μεσσηνιας
Το όνομα Παναγία η Μυρτιδιώτισσα έχει δοθεί σε αρκετές εκκλησίες στην Ελλάδα. Η παραθαλάσσια Μονή της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας στη Χίο ονομάζεται από τους Χιώτες «Μερσινίδι», από την ονομασία «μυρσίνη» = μυρτιά.ι
Η Παναγία η Μυρτιδιώτισσα είναι η πολιούχος της Πύλου.

«Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου»

Η Παναγία έχει κεντρική θέση στην θεία Λατρεία. Το εκκλησιαστικό έτος πλαισιώνεται με θεομητορικές εορτές· αρχίζει με το «Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου», ενώ τελειώνει με την «Κατάθεσιν της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου».

Αιτία πνευματικής χαράς και αγαλλιάσεως, αγαπητοί μου αδελφοί και Πατέρες, είναι η σημερινή ημέρα, γιατί σήμερα εορτάζομε την γέννηση της αειπαρθένου και Θεοτόκου Μαρίας, του ευωδεστάτου άνθους που βλάστησε «εκ της ρίζης Ιεσσαί». Εορτάζομε «παγκοσμίου ευφροσύνης γενέθλιον», που καθίσταται «η είσοδος όλων των εορτών και το προοίμιο του μυστηρίου του Χριστού», κατά τον άγιο Ανδρέα Κρήτης. Γέννηση, που έγινε πρόξενος της αναγεννήσεως, αναπλάσεως και ανακαινίσεως των πάντων. Σήμερα γεννιέται Αυτή που θα γεννήσει εν χρόνω, κατά ανερμήνευτο και παράδοξο τρόπο, τον άχρονο και προαιώνιο Θεό Λόγο, τον Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου.

Ολόκληρο πλήθος από προεικονίσεις, προτυπώσεις και προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης σε Αυτήν αναφέρονται. Αποτελεί την αποκορύφωση, την ολοκλήρωση της παλαιοδιαθηκικής παιδαγωγικής προετοιμασίας της ανθρωπότητος για την υποδοχή του σαρκωθέντος Σωτήρος Θεού. Την Παναγία μας προεικόνιζαν η άφλεκτος βάτος στο όραμα του Μωυσή, οι θεόγραφες πλάκες και η κιβωτός του Νόμου, το ουράνιο μάννα και η χρυσή στάμνα, η λυχνία και η τράπεζα, η ράβδος Ααρών η βλαστήσασα, η κλίμακα του Ιακώβ, ο πόκος του Γεδεών, το αλατόμητον όρος του Δανιήλ, η κάμινος που με το πυρ δρόσιζε τους Τρεις Παίδες, αλλά και αυτά τα Αγια των Αγίων της σκηνής του μαρτυρίου. Η Θεοτόκος είναι το μεταίχμιο μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Για την Παλαιά αποτελούσε το κήρυγμα των προφητών, την προσδοκία των δικαίων· ενώ για την Καινή Διαθήκη γίνεται ο γλυκασμός των αγγέλων, η δόξα των αποστόλων, το θάρρος των μαρτύρων, το εντρύφημα των οσίων, το καύχημα του ανθρωπίνου γένους, γι' αυτό και μακαρίζεται από «πάσα γενεά».


Ολη η δημιουργία περίμενε την γέννησή της. Η Παναγία μας είναι «ο καρπός των κτισμάτων» κατά τον άγιο Νικόλαο Καβάσιλα, δηλαδή το σημείο εκείνο στο οποίο κατατείνει ολόκληρη η κτίση. Οπως το δένδρο υπάρχει για τον καρπό, έτσι η κτίση υπάρχει για την Παρθένο και η Παρθένος για τον Χριστό. Οπως τονίζουν οι Πατέρες όχι μόνον οι άνθρωποι, αλλά και ο ουρανός και η γη, όλη η ορατή και αόρατη κτίση δημιουργήθηκαν για την άχραντο Παρθένο. Οταν ο Θεός στην αρχή των αιώνων ατενίζοντας προς τα δημιουργήματά του, είπε ότι είναι «καλά λίαν», ουσιαστικά έβλεπε μπροστά του τον καρπό όλης της δημιουργίας, την υπεραγία Θεοτόκο, και ο έπαινός του ήταν στην πραγματικότητα «ευφημία της Παρθένου».

Κατά την σημερινή ημέρα ευεργετείται όλη η κτίση από την γέννηση της πανάμωμης Δέσποινάς μας. «Το καινότατον αυτό δημιούργημα» δεν ήταν απλά η καλύτερη γυναίκα στην γη, ούτε η καλύτερη γυναίκα όλων των εποχών, αλλά ήταν Αυτή η μοναδική που θα μπορούσε να κατεβάσει τον ουρανό στην γη, να κάνει τον Θεό άνθρωπο. Ο δημιουργός Θεός Λόγος έπλασε τέτοια την ανθρώπινη φύση, ώστε όταν θα χρειαζόταν να γεννηθεί, να λάβει από αυτήν την μητέρα του. Ο αόρατος και αθέατος Θεός έρχεται δι' Αυτής επί γης και γίνεται ορατός· ενώνεται και κοινωνεί με την κτίση με έναν ουσιαστικότερο και πιο ενοειδή τρόπο. Ενώνει δια της ανθρωπίνης φύσεώς του όλη την κτίση στην υπόστασή του και την θεώνει. Ο ανείδεος και απερίγραπτος Θεός λαμβάνει «δούλου μορφήν» (Φιλιπ. 2,7), ανθρώπινη σάρκα και λογική ψυχή, συναναστρέφεται με τους ανθρώπους και περπατά πάνω στην γη. Ο «αχώρητος παντί» θα χωρέσει στην παρθενική μήτρα της Θεοτόκου, ώστε η Παναγία μητέρα του να καταστεί η «χώρα του Αχωρήτου».

Σήμερα λύνεται η στειρότητα της Αννας και γεννάται «το κειμήλιον της Οικουμένης», κατά την έκφραση του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας. Παρόμοιο θαύμα έκανε ο Θεός πολλές φορές στην Παλαιά Διαθήκη στην Σάρρα την σύζυγο του πατριάρχου Αβραάμ, στην Ρεβέκκα την σύζυγο του Ισαάκ, στην Αννα την μητέρα του προφήτου Σαμουήλ, στην Ελισάβετ την μητέρα του προφήτου Προδρόμου. Ομως διαφέρει κατά πολύ το σημερινό θαύμα. Μπορεί τα τέκνα των παραπάνω μητέρων, των οποίων η μακροχρόνια στειρότητα λύθηκε θαυματουργικά, να ήταν ενάρετα και άγια, αλλά μόνον η Μαρία -το τέκνο της Αννας και του Ιωακείμ- ήταν «η κεχαριτωμένη» και κατέστη -το ακατάληπτο για τους ανθρώπους και τους αγγέλους- η μητέρα του Θεού.

Η Παναγία μας δεν γεννήθηκε από άσπιλη υπερφυσική σύλληψη, όπως λανθασμένα πιστεύουν οι Ρωμαιοκαθολικοί, αλλά μετά από την φυσική συνάφεια του Ιωακείμ και της Αννας. Λύθηκε δε η φυσική στειρότητα της Αννας χάρις στην άμεση παρέμβαση του Θεού ως απάντηση στις προσευχές των δικαίων Θεοπατόρων. Οι γέροντες Ιωακείμ και Αννα συνήλθαν χωρίς καμμία σαρκική έλξη, ηδονή, αλλά μόνο από υπακοή στον Θεό. Επεσφράγισαν και με αυτήν την πράξη τους την σωφροσύνη τους. Κατά αυτόν τον τρόπο η Παρθένος συνελήφθη «σωφρόνως εν τη νηδύι της Αννας εξ Ιωακείμ». Το ότι συνελήφθη σωφρόνως σημαίνει ότι ο τρόπος της συλλήψεως ήταν αγνός. Για να ήταν όμως η Παρθένος απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα, δηλαδή να είχε άσπιλη σύλληψη, έπρεπε να είχε γεννηθεί παρθενικώς όπως και ο Χριστός.

Για να αποκτήσουν όμως τέτοιο τέκνο οι δίκαιοι Θεοπάτορες έδειξαν πίστη αδίστακτη, υπομονή αλύγιστη, έτρεφαν την ελπίδα που δεν καταισχύνει, είχαν μεγάλη καρτερία στις προσευχές τους· ότι ο Θεός θα εκπληρώσει το αίτημά τους. Και δεν υπόμειναν την ατεκνία τους για λίγο μόνο διάστημα. Η παράδοση λέγει ότι μετά από πενήντα χρόνια στειρότητας απέκτησε η Αννα την Θεοτόκο. Αυτή η στάση των Θεοπατόρων πρέπει να παραδειγματίζει, αγαπητοί μου αδελφοί και Πατέρες, όλους μας. Οχι μόνον όσους λαϊκούς αδελφούς μας δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά, οι οποίοι δεν πρέπει να χάνουν την ελπίδα τους στον Θεό για τον οποίο «τα αδύνατα τοις ανθρώποις, δυνατά παρά Αυτώ εστιν» (βλ. Λουκ. 18,27), αλλά και εμάς τους μοναχούς και όλους τους πιστούς που αγωνίζονται τον «καλόν αγώνα».

Πολλές φορές αποδυσπετούμε, δυσφορούμε στον αγώνα μας και λέμε ότι δεν βρήκαμε αντίκρυσμα, δεν έχουμε αίσθηση της Χάριτος, αδημονούμε. Και έτσι λυπημένοι που είμαστε, μαραίνεται ο ζήλος μας, χαλαρώνουμε την αγωνιστικότητά μας, την άσκησή μας.

Δεν πρέπει όμως να κάνομε έτσι, αδελφοί μου. Μήπως οι Θεοπάτορες επειδή ο Θεός δεν απάντησε αμέσως στις προσευχές τους σταμάτησαν να τον επικαλούνται, να πιστεύουν ότι θα λάβουν; Μήπως σταμάτησαν να κρούουν, να ζητούν, να ελπίζουν; Τι αδαμάντινη υπομονή και καρτερία έδειξαν για τόσα χρόνια!

Για να βιωθούν τα πνευματικά «χρεία μεγάλης υπομονής». Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος έζησε την συστολή, την στέρηση της θείας Χάριτος, τις θλίψεις του νοητού πολέμου για τριάντα χρόνια. Ελαβε μόνιμα την θεία Χάρη μετά από αυτό το μακρό χρονικό διάστημα αιματηρού αγώνα και υπομονής. Αυτό το αναφέρουμε ιδιαίτερα για εμάς τους μοναχούς, που κληθήκαμε για να λάβουμε το πλήρωμα της Χάριτος. Χρειάζεται υπομονή στις θλίψεις, πίστη στις επαγγελίες του Θεού, τέλεια υπακοή στο θέλημα του Θεού και ελπίδα, ώστε να μην «εκκακούμε εν ταις προσευχαίς» (βλ. Λουκ. 18,1). Ο Θεός γνωρίζει πότε μας συμφέρει να μας δώσει την ανέκφραστη, την ακατάληπτη και ανεκτίμητη θεοποιό δωρεά του, την θεία Χάριν ως ενδημούσα κατάσταση. «Τα πνευματικά αφ' εαυτών έρχονται», τονίζει ο αββάς Ησαΐας, δεν τα ρυθμίζομε όπως και όποτε θέλομε εμείς.

Μάλιστα, πολλές φορές, πριν ο Θεός μας δώσει κάποια ευλογία, ένα χάρισμα, μας δοκιμάζει με έναν πειρασμό, του οποίου η έκβαση καθορίζει και το αν αποδειχθούμε άξιοι να δεχθούμε το θείο αυτό δώρο. Αυτό παρατηρούμε και στους Θεοπάτορες, που όταν πλησίαζε ο καιρός για να τους δώσει ο Θεός τέκνο, παραχώρησε να δοκιμασθούν ακόμη περισσότερο. Ηταν η εορτή της Σκηνοπηγίας, και όταν πήγαν στον ναό να προσφέρουν δώρα, ο ιερεύς Ρουβίμ τους ονείδισε λέγοντάς τους, ότι δεν ήταν άξιοι να προσφέρουν δώρα στον Θεό, αφού δεν έκαναν παιδιά για τον Ισραήλ. Οι Θεοπάτορες μετά από αυτό το συμβάν λυπήθηκαν πάρα πολύ, αλλά δεν απελπίσθηκαν. Κατέφυγαν σε «εκ βαθέων προσευχή» -ο Ιωακείμ στο όρος και η Αννα στον κήπο- η οποία τελικά εισακούστηκε άμεσα, αφού άγγελος Κυρίου πληροφόρησε καθέναν ξεχωριστά ότι θα γίνει η σύλληψη και η γέννηση τέκνου που θα διακηρυχθεί σε όλη την οικουμένη.

Ετσι και εμείς, αγαπητοί μου αδελφοί και Πατέρες, να επιδεικνύουμε αγόγγυστη υπομονή στις θλίψεις και στους πειρασμούς, που παραχωρεί ο Θεός για την δική μας ωφέλεια και πνευματική προκοπή. Ευχόμεθα η Κυρία μας Θεοτόκος και η Θεοπρομήτωρ Αννα, που έχουν την ευλογία να θεραπεύουν την φυσική στειρότητα, να θεραπεύσουν τις στείρες από πνευματικά έργα καρδιές μας, ώστε ο Θεός να πέμψει στις ψυχές μας την θεία και γλυκυτάτη Χάρη του, η οποία ομορφαίνει, ανακαινίζει, αθανατίζει, αφθαρτίζει τον άνθρωπο.

Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού αποτελεί έναν σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού έτους. Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Πηγές της εκκλησιαστικής μας ιστορίας αναφέρουν ότι η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης είχε καθιερωθεί από τα αρχαία χρόνια, ίσως μάλιστα να είχε καθιερωθεί και από αυτόν τον Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330 μ.Χ.
Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία με τα οποία ο μέγας απόστολος εξαίρει τον ρόλο του Σταυρού στην διαδικασία της σωτηρίας του κόσμου. Πρώτος ο Παύλος ομίλησε για την καύχηση του Σταυρού του Χριστού. Οι αποστολικοί Πατέρες ομιλούν και αυτοί με σεβασμό και τιμή προς το ιερό σύμβολο, μέσω του οποίου έγινε η καταλλαγή με το Θεό και επιτεύχθηκε η σωτηρία με την απολυτρωτική θυσία του Χριστού.
Οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς. Οι διωκόμενοι χριστιανοί από τους φανατικούς ειδωλολάτρες θεωρούσαν τους εαυτούς τους τύπους του αδίκως παθόντος Κυρίου Ιησού Χριστού. Πίστευαν ότι εξαιτίας της πίστεώς τους στο Χριστό έφεραν και αυτοί το δικό τους σταυρό, γι’ αυτό το ιερό αυτό σύμβολο ήταν τόσο αγαπητό σε αυτούς. Αυτό τους εμψύχωνε και τους έδινε τη δύναμη του μαρτυρίου.
Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στα 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη. Ο Κωνσταντίνος εξέφραζε την νέα εποχή, σε αντίθεση με τους συναυτοκράτορές του, οι οποίοι εξέφραζαν και προσπαθούσαν να συντηρήσουν τον παλιό κόσμο, που κατέρρεε ραγδαία. Ο μεγάλος αυτοκράτορας είδε στον ουρανό, ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια, και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», επίσης σχηματισμένη με αστέρια. Ήταν η 28η Οκτωβρίου 312. Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού του. Χαράχτηκε παντού, στις ασπίδες των στρατιωτών, στα κράνη, στα λάβαρα, και αλλού.
Ο εχθρός κατατροπώθηκε και ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτωρ του απέραντου κράτους. Δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι η δύναμη του Σταυρού του είχε χαρίσει αυτή την περήφανη νίκη, γι’ αυτό προσέγγισε τη νέα ανερχόμενη θρησκευτική πίστη των χριστιανών. Κατάλαβε ο μεγάλος και διορατικός εκείνος άνδρας ότι το μέλλον της ανθρωπότητας ανήκε στον Χριστιανισμό, όπως και έγινε. Έτσι έδωσε αμέσως διαταγή να σταματήσουν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, καθώς και όλων όσων διώκονταν για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Με το γνωστό «Διάταγμα των Μεδιολάνων» κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία στο κράτος. Παράλληλα υιοθέτησε τις ευαγγελικές αρχές για να γίνουν η βάση του δικαίου και της νομοθεσίας του (κατάργηση δουλείας, κοινωνική πρόνοια, αργία Κυριακής, κλπ). Για να είναι δίκαιος με όλους τους υπηκόους παρέμεινε προστάτης και της εθνικής θρησκείας (Μέγας Αρχιερεύς).
Το 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής χριστιανή μητέρα του αγία Ελένη. Με την γενναία επιχορήγηση του Κωνσταντίνου άρχισε το κτίσιμο λαμπρών ναών επί των ιερών προσκυνημάτων. Επίκεντρο ήταν ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου. Στο σημείο εκείνο ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε κτίσει το 135, κατά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ναό της Αφροδίτης.
Πρώτη ενέργεια της αγίας Ελένης ήταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος είχε ριχτεί από τους ρωμαίους σε παρακείμενη χωματερή. Σύμφωνα με την παράδοση οδηγήθηκε εκεί από ένα αρωματικό φυτό που φύτρωνε στο μέρος εκείνο, το γνωστό μας βασιλικό. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι ο Σταυρός του Κυρίου εντοπίσθηκε ύστερα από θαύμα, τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή γυναίκα και αυτή αναστήθηκε!



Η πιστή βασιλομήτωρ, με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου του έτους 335 τον ύψωσε στον φρικτό Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον πανίερο και περικαλλή ναό της Αναστάσεως, τον οποίο είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και ο οποίος σώζεται ως σήμερα. Το σημαντικό αυτό γεγονός σημάδεψε την ζωή της Εκκλησίας και γι’ αυτό άρχισε να εορτάζεται ως λαμπρή ανάμνηση. Έτσι καθιερώθηκε η μεγάλη εορτή της Παγκόσμιας Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Όμως την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση. Στα 613 οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι άπειρα θαύματα γινόταν εκεί. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι’ αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα! Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 626.
Ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Παυλίνος αναφέρει στην ενδέκατη επιστολή του ότι η τοπική εκκλησία των Ιεροσολύμων θεώρησε ότι ο Σταυρός του Χριστού ανήκει σε όλη την χριστιανοσύνη και γι’ αυτό αποφάσισε να τεμαχίσει το Τίμιο Ξύλο και να το διανείμει σε όλη την Εκκλησία. Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια, τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια, κυρίως στις ιερές μονές του Αγίου Όρους. Μια εσχατολογική προφητεία λέγει πως ένα από τα συγκλονιστικά γεγονότα του τέλους του κόσμου θα είναι και η επανένωση του Τιμίου Σταυρού!
Οι ορθόδοξοι πιστοί τιμούμε με ιδιαίτερο τρόπο την αγία ημέρα της Υψώσεως του Σταυρού του Κυρίου μας. Η ιερές ακολουθίες έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα, ενώ έχει θεσπισθεί αυστηρή νηστεία. Κατακλύζουμε του ιερούς ναούς προκειμένου να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό και να αντλήσουμε δύναμη και χάρη ουράνια από αυτόν. Παίρνουμε μαζί μας κλώνους βασιλικού ως ευλογία και τον εναποθέτουμε στα εικονίσματα ως ελιξίριο κατά του κακού. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η τιμή και η προσκύνηση του Σταυρού είναι προσκύνηση του Ίδιου του Εσταυρωμένου Λυτρωτή μας Χριστού και όχι ειδωλολατρική πράξη, όπως κακόβουλα μας κατηγορούν οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί. Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι το καύχημά μας, το νικηφόρο λάβαρο κατά του μεγαλύτερου εχθρού μας, του διαβόλου, το αήττητο όπλο κατά του πολυπρόσωπου κακού. Με ένα στόμα και με μια καρδιά ψάλλουμε τον υπέροχο παιάνα – τροπάριο της μεγάλης εορτής: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου…».



"Η τελετή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού"



Στο τέλος της Δοξολογίας οι μεν χοροί, αφού μεταβούν στην βόρεια πύλη του ιερού Βήματος αρχίζουν το ασματικό «Άγιος ο Θεός» ο δε ιερέας στέκεται προ της αγίας Τράπεζας. Αφού θυμιάσει τον Τίμιο Σταυρό που βρίσκεται πάνω σε ευτρεπισμένο δίσκο με κλαδιά βασιλικού και τρία αναμμένα κεριά, σηκώνει τον δίσκο και τον θέτει επί της κεφαλής. Στρέφεται γύρω από την Αγία Τράπεζα από δεξιά προς τα αριστερά, και εξέρχεται από την βόρεια πύλη του Αγ. Βήματος. Κατέρχεται στις βασιλικές θύρες, ενώ προπορεύονται κατά τάξη οι λαμπαδούχοι, αυτοί που φέρουν τα εξαπτέρυγα, οι χοροί οι οποίοι ψάλλουν το ασματικό «Άγιος ο Θεός» και οι θυμιώντες τον τίμιο Σταυρό. Εκεί εισοδεύει στο μέσο του ναού-συνήθως στον σολέα-, γυρίζει τρεις φορές γύρω από ευτρεπισμένο τραπέζι, στέκεται μπροστά του κοιτώντας προς την ανατολή και, αφού οι χοροί ψάλλουν το ασματικό, υψώνει τον δίσκο και λέγει «Σοφία ορθή». Θυμιατίζει γύρω του σταυροειδώς ψάλλοντας «Σώσον, Κύριε τον λαό σου», το οποίο επαναλαμβάνει κάθε χορός από μία φορά.

Ακολούθως ο ιερέας κάνει τρεις μετάνοιες, παίρνει στα χέρια του με κλάδους βασιλικού τον τίμιο Σταυρό και βλέποντας προς την ανατολή λέγει «Ελέησον ημάς, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον». Οι χοροί λένε το «Κύριε ελέησον», ενώ ο ιερέας, αφού σφραγίσει τρεις φορές με τον τίμιο Σταυρό κλίνει την κεφαλή, σκύβει ώστε να απέχει μια σπιθαμή από τη γη, και αφού τελειώσει η α’ εκατοντάδα σηκώνεται.

Έπειτα αφού στραφεί δεξιά, βλέπει προς τον βορρά, υψώνει τον τίμιο Σταυρό και λέγει «Έτι δεόμεθα υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους, πάσης αρχής και εξουσίας εν αυτώ και εν τω κράτει ημών, του κατά ξηράν, θάλασσαν και αέρα φιλοχρίστου ημών στρατού και υπέρ του Κύριον τον Θεόν ημών επί πλέον συνεργήσαι και κατευοδώσαι αυτό εν πάσιν». Οι χοροί ψάλλουν το «Κύριε ελέησον», ενώ ο ιερέας αφού σφραγίσει και πάλι τρεις φορές με τον τίμιο Σταυρό, κλίνει την κεφαλή κλπ., σηκώνεται μέχρι να συμπληρωθεί η β΄εκατοντάδα.

Ακολούθως στρέφεται δεξιά, βλέπει προς την δύση και υψώνοντας τον τίμιο Σταυρό λέγει: «Έτι δεόμεθα υπέρ του Αρχιεπισκόπου…και πάσης της εν Χριστώ αδελφότητος». Οι χοροί ψάλλουν το «Κύριε, ελέησον» και ο ιερέας αφού σφραγίσει τρεις φορές με τον τίμιο Σταυρό, κλίνει την κεφαλή κλπ. και σηκώνεται μόλις συμπληρωθεί η γ΄ εκατοντάδα.

Μετά αφού ο ιερέας στραφεί στα δεξιά, βλέπει προς νότο και υψώνει τον τίμιο Σταυρό λέγοντας: «Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, επιτρόπων, ενοριτών και συνδρομητών της αγίας εκκλησίας ταύτης συν γυναιξί και τοις τέκνοις αυτών». Οι χοροί λένε το «Κύριε ελέησον», και ο ιερέας σφραγίζει και πάλι τρεις φορές κλπ. μέχρι να συμπληρωθεί η δ΄ εκατοντάδα.

Τέλος ο ιερέας στρέφεται προς τα δεξιά, βλέπει προς την Ανατολή και υψώνει τον τίμιο Σταυρό λέγοντας: «Έτι δεόμεθα υπέρ πάσης ψυχής χριστιανών ορθοδόξων, υγείας τε και σωτηρίας και αφέσεως των αμαρτιών αυτών ». Οι χοροί λένε το «Κύριε, ελέησον», ο ιερέας σφραγίζει τρεις φορές με τον τίμιο Σταυρό κλπ, μέχρι να συμπληρωθεί η ε΄ εκατοντάδα.

Ακολουθεί η κυρίως ύψωση. Ο ιερέας στέκεται μπροστά από το τραπέζι, βλέπει προς την ανατολή και υψώνει τον τίμιο Σταυρό ψάλλοντας το κοντάκιο «Ο υψωθείς εν τω σταυρώ εκουσίως», ευλογεί με τον τίμιο Σταυρό τον λαό, εναποθέτει αυτόν στο δίσκο και τον προσκυνεί ψάλλοντας: «Τον σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα, και την αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν». Κάθε χορός το επαναλαμβάνει από μία φορά. Κατόπιν οι χοροί ψάλλουν τα ιδιόμελα «Δεύτε, πιστοί» κλπ. Ακολούθως προσέρχεται ο λαός στην προσκύνηση του τιμίου Σταυρού και λαμβάνει κλάδο βασιλικού από τον ιερέα. Όταν ολοκληρωθεί η προσκύνηση ο β΄ χορός ψάλλει το απολιτίκιο «Σώσον Κύριε τον λαόν σου».

Ο βασιλικός και ο Τίμιος Σταυρός. Λαϊκός θρύλος.
Όλοι γνωρίζουμε πως τον Χριστό μας τον σταύρωσαν. Τον κάρφωσαν δηλαδή πάνω σ' ένα ξύλινο σταυρό, κι εκεί ξεψύχησε.

Τον ξύλινο σταυρό οι Χριστιανοί τον έθαψαν βαθιά στο χώμα για να μην τον βρουν οι ειδωλολάτρες και τον μολύνουν. Έτσι ο Τίμιος Σταυρός έμεινε χρόνια πολλά θαμμένος μέσα στη γη.

Όταν έπειτα από καιρό επικράτησε ο Χριστιανισμός, η Αγία Ελένη αποφάσισε να βρει και να ξεθάψει τον Τίμιο Σταυρό και να τον στήσει μέσα στην εκκλησία στα Ιεροσόλυμα για να τον προσκυνούν οι Χριστιανοί. Πήγε λοιπόν η ίδια στα Ιεροσόλυμα και ζήτησε να μάθει σε ποιο μέρος ήταν θαμμένος ο Σταυρός.

Όμως κανένας Χριστιανός δεν ήξερε να της πει. Εκείνοι που πριν από πολλά χρόνια τον είχαν θάψει βαθιά στο χώμα, είχαν πια πεθάνει. Έβαλε λοιπόν η Αγία Ελένη χιλιάδες εργάτες κι άρχισαν να σκάβουν όλα τα χωράφια εκεί γύρω. Είχε ακλόνητη πίστη πως κάπου θα τον έβρισκε. Πολλούς μήνες δούλευαν οι εργάτες χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια μέρα, καθώς η Αγία Ελένη βάδιζε μέσα σ' ένα χωράφι, πάτησε ένα χορτάρι και αμέσως μια γλυκιά μυρωδιά γέμισε τον αέρα.

"Τι ωραία μυρωδιά είναι αυτή", είπε από μέσα της η Αγία Ελένη.

"Από που να χύνεται αυτή η γλυκιά μοσχοβολιά;".

Καθώς κοίταξε γύρω της έσκυψε κι έκοψε ένα κλαδάκι απ' το φυτό που πάτησε, το μύρισε και τότε κατάλαβε πως το χορτάρι εκείνο ήταν που σκορπούσε την γλυκιά ευωδιά.

Μεμιάς ο νους της φωτίστηκε, φώναξε έναν εργάτη και του είπε να σκάψει σ' εκείνο το μέρος.

Σε λίγο, τι θαύμα! Ο εργάτης βρήκε εκεί τον Τίμιο Σταυρό όπου επάνω ξεψύχησε ο Χριστός μας.



Από εκείνη τη στιγμή, το μυρωδάτο αυτό φυτό λέγεται βασιλικός, γιατί φύτρωσε στο σημείο που ήταν θαμμένος ο Σταυρός, όπου είχε σταυρωθεί ο βασιλιάς του κόσμου. Γι' αυτό μοιράζουν βασιλικό στις εκκλησίες στη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου.