Στην Ελλάδα επίσης η λαϊκή μούσα συχνοτραγούδησε την άνοιξη και τις ομορφιές της. Πολλοί νεότεροι ποιητές της εμπνεύστηκαν απ'
αυτήν και την ύμνησαν στα έργα τους. Ένας απ' αυτούς, ο Χριστοβασίλης, τη χαιρετά ως εξής:
Γεια σου χαρά σου, άνοιξη,
χιλιοχαριτωμένη,
βασίλισσα των εποχών και
καύχημα του πλάστη,
ας ήταν δώδεκα φορές
ναρχόσουνα το χρόνο.
Κι όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και πολλοί ξένοι γνωστοί λογοτέχνες αφιέρωσαν αρκετά από τα δημιουργήματά τους στην άνοιξη.
Χαρακτηρίζοντάς την ο Τέννυσον έλεγε ότι είναι "η παιδική ηλικία του έτους, δηλ. η ζωή, το μέλλον, η χαρά, η ανεμελιά, η ομορφιά, η
δροσιά κι ότι άλλο συνοδεύει την παιδική ανθρώπινη ηλικία". Και ο Τορώ γράφει: "Η άνοιξη είναι μια φυσική ανάσταση, είναι η
υλοποιημένη ιδέα της αθανασίας". Ο γνωστός Γερμανός ποιητής του περασμένου αιώνα, ο Γκαίτε, την είπε "πανηγύρι της φύσης".----
Μα εκτός από τους λογοτέχνες, την εποχή αυτή ύμνησαν μέσα από τα έργα τους αρκετοί ζωγράφοι: ο Τορ, ο Μιλλέ, ο Μπαίκλιν. Η
γνωστότερη όμως "Άνοιξη" είναι εκείνη του Ιταλού ζωγράφου της Αναγέννησης του Μποτιτσέλι, όπου παρουσιάζει την Άνοιξη σαν μια
υπέροχη γυναίκα ανάμεσα σε μια φύση γεμάτη από ζωή και λουλούδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου