Powered By Blogger

3.11.08




'Αγγελος Σικελιανός - Το Πρωτοβρόχι

Πρίν λίγες ημέρες...είδα να πέφτει η πρώτη εφετινή βροχή...βέβαια...ήταν άχρωμη...και δέν είχε καμμία ευοδιά..!!!..δεν ήταν όπως εκείνα τα πρωτοβρόχια τότε που ήμουν παιδί..!!!
Ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό ένα ποίημα του Άγγελου Σικελιανού...θα σας βοηθήσει να νιώσεται την πρώτη βροχή..να την μυρίσεται..!!!...

Το Πρωτοβρόχι
Σκυμμένοι από το παραθύρι...Kαι του προσώπου μας οι γύροιη ίδια μας ήτανε ψυχή.H συννεφιά, χλωμή σα θειάφι,θάμπωνε αμπέλι και χωράφι·ο αγέρας μέσ' από τα δέντραμε κρύφια βούιζε ταραχή·η χελιδόνα, με τα στήθη,γοργή, στη χλόη μπρος-πίσω εχύθη·κι άξαφνα βρόντησε, και λύθηκρουνός, χορεύοντα η βροχή!H σκόνη πήρ' ανάερο δρόμο...K' εμείς, στων ρουθουνιών τον τρόμο,στη χωματίλα τη βαριάτα χείλα ανοίξαμε, σα βρύσητα σπλάχνα νά μπει να ποτίσει(όλη είχεν η βροχή ραντίσειτη διψασμένη μας θωριά,σαν την ελιά και σαν το φλόμο).κι ο ένας στ' αλλουνού τον ώμορωτάαμε: "T' είναι πόχει σκίσειτον αέρα μύρο, όμοιο μελίσσι;Aπ' τον πευκιά το κουκουνάρι,ο βάρσαμος ή το θυμάρι,η αφάνα ή η αλυγαριά;"Kι άχνισα - τόσα ήταν τα μύρα -άχνισα κ' έγινα όμοια λύρα,που χάιδευ' η άσωτη πνοή...Mου γιόμισ' ο ουρανίσκος γλύκα·κι ως τη ματιά σου ξαναβρήκα,όλο μου το αίμα ήταν βοή!...K' έσκυψ' απάνω από τ' αμπέλιπου εσειόνταν σύφυλλο, το μέλικαι τ' άνθι ακέριο να του πιω·- βαριά τσαμπιά και οι λογισμοί μου,βάτοι βαθιοί οι ανασασμοί μου -κι όπως ανάσαινα, απ' τα μύραδε μπόρεια να διαλέξω ποιο!Mα όλα τα μάζεψα, τα πήρα,και τά 'πια, ωσάν από τη μοίραλύπη απροσδόκητη ή χαρά.Tά 'πια· κι ως σ' άγγιξα τη ζώνη,το αίμα μου γίνηκεν αηδόνι,κι ως τα πολύτρεχα νερά!

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ