Powered By Blogger

31.3.08









Η απάντηση των ξεγραμμένων...

Το επιβλητικό 4-0 επί του Ολυμπιακού ήταν η απάντηση των ξεγραμμένων παικτών της ΑΕΚ, οι οποίοι όμως μετά το σύνθημα του Δέλλα και του Ζήκου κρατούν χαμηλούς τόνους. Ο ηγέτης Ριβάλντο και η "κάψα" του για ένα γκολ. Η ξεχωριστή βραδιά του Νίκου Γεωργέα. Το flash back των "κιτρινόμαυρων". Παπασταθόπουλος: "Μας βοήθησε ο κόσμος".(31/3 16:11)

Βαρύ το κλίμα στον Ολυμπιακό

Η συντριβή από την ΑΕΚ φέρνει πρωτόγνωρα συναισθήματα για τους "ερυθρόλευκους" που καλούνται τώρα να αντιδράσουν και να κάνουν το 3 στα 3 για να στεφθούν πρωταθλητές. Το κλίμα βέβαια είναι εξαιρετικά βαρύ στην ομάδα με τον Ίβιτς και τον Σεγκούρα να μιλούν στους παίκτες για πάνω από μια ώρα.(31/3 16:31) συνέχεια 8

Γκαλίνοβιτς: "Το παλέψαμε..."

Ο τερματοφύλακας του Τριφυλλιού Μάριο Γκαλίνοβιτς μίλησε στο i-mode της COSMOTE μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Πανιωνίου με 2-1 για την 27η αγωνιστική του πρωταθλήματος, τονίζοντας ότι η ομάδα του ήταν πιο δυνατή στην επανάληψη και έτσι κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι. (31/3 18:40) συνέχεια 8

Χάνει τη σεζόν ο Φονσέκα

Το δυσάρεστο παρεπόμενο της αναμέτρησης του Ηρακλή με τον ΟΦΗ έχει να κάνει με τον τραυματισμό του Φονσέκα, ο οποίος διαπιστώθηκε ότι υπέστη θλάση στον δεξιό δικέφαλο και η ιατρική εκτίμηση προβλέπει ότι θα μείνει εκτός προπονήσεων για διάστημα από δύο έως τρεις εβδομάδες. (31/3 15:06) συνέχεια 8

Μίλησε για Τσάμπιονς Λιγκ ο Σιστόν

Ο Βραζιλιάνος μέσος του Αρη, Ντιόγκο Σιστόν εξήγησε με δηλώσεις του στον EXTRASPORT γιατί οι "κίτρινοι" δεν είναι καθόλου αδιάφοροι στα τρία τελευταία παιχνίδια, ανέλυσε το πώς ήρθε η νίκη στην Ξάνθη αλλά και το πώς αντιμετωπίζει την αναμέτρηση με τον Ατρόμητο για το Κύπελλο Ελλάδας.(31/3 15:24) συνέχεια 8

Τέλος η χρονιά για τον Γκάβραντσιτς

Ο Γκόραν Γκάβραντσιτς δεν θα φορέσει ξανά φέτος τη φανέλα του ΠΑΟΚ σε επίσημο παιχνίδι. Ο Σέρβος αμυντικός υπέστη θλάση στην αναμέτρηση με τον Ατρόμητο στην Τούμπα και θα μείνει εκτός δράσης για τις επόμενες τρεις εβδομάδες. Ετσι θα χάσει τα επόμενα παιχνίδια του "δικεφάλου" στο πρωτάθλημα. (31/3 15:57) συνέχεια 8

Μαϊστόροβιτς: "Χάσαμε ευκαιρία"

Ο Ιβιτσα Μαϊστόροβιτς, όπως και οι περισσότεροι παίκτες του Πανιώνιου, αλλά και η τεχνική ηγεσία, δεν μπορούσαν ούτε την Δευτέρα να "χωνέψουν" τον τρόπο με τον οποίο επήλθε η ήττα στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο. Ανακοίνωση για να ευχαριστήσει τον κόσμο και τον... ΠΑΟ η ΠΑΕ.(31/3 15:50) συνέχεια 8

Παράσχος: "Αδικη η ήττα"

Ο προπονητής του ΟΦΗ, Γιώργος Παράσχος, με δηλώσεις του στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας, τόνισε ότι η ήττα από τον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο της Θεσσαλονίκης ήταν άδικη για την ομάδα του. Μάλιστα πιστεύει ότι παρά το γεγονός της αποβολής του Ταραλίδη, ο ΟΦΗ ήταν καλύτερος.(31/3 20:33) συνέχεια 8

AΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ

Βαρύ το κλίμα στον Ολυμπιακό

Η συντριβή από την ΑΕΚ φέρνει πρωτόγνωρα συναισθήματα για τους "ερυθρόλευκους" που καλούνται τώρα να αντιδράσουν και να κάνουν το 3 στα 3 για να στεφθούν πρωταθλητές. Το κλίμα βέβαια είναι εξαιρετικά βαρύ στην ομάδα με τον Ίβιτς και τον Σεγκούρα να μιλούν στους παίκτες για πάνω από μια ώρα.(31/3 16:31) συνέχεια 8

Λαϊκά δικαστήρια στου Ρέντη


Κοντά στα 1000 άτομα συγκεντρώθηκαν στις εγκαταστάσεις του Ρέντη και περίμεναν την αποστολή του Ολυμπιακού, η οποία αποχώρησε στις 23:00 από το "Σπύρος Λούης". Το πούλμαν δεν πήγε στου Ρέντη, αλλά σε κεντρικό ξενοδοχείο, στο οποίο μαζεύτηκαν 150 οπαδοί και έβριζαν τους παίκτες που αποκάλεσαν πουλημένους. (30/3 23:13) συνέχεια 8


Σεγκούρα: "Δεν λειτούργησε το σύστημα"

Η ήττα ήταν πολύ βαριά και η απογοήξτευση στο πρόσωπο του Χοσέ Σεγκούρα φαινόταν από μίλια μακριά. Στη συνέντευξη Τύπου ο Ισπανός τεχνικός δεν έψαξε να βρει δικαιολογίες. Παραδέχθηκε ότι η εικόνα της ομάδας του ήταν κακή, ότι δεν λειτούργησε το σύστημα και ότι η ΑΕΚ ήταν πολύ ανώτερη...(30/3 22:04) συνέχεια 8

Λ Ο Ι Π Ε Σ Ε Ι Δ Η Σ Ε Ι Σ
8 Βαρύ το κλίμα στον Ολυμπιακό 8 Λαϊκά δικαστήρια στου Ρέντη8 Σεγκούρα: "Δεν λειτούργησε το σύστημα"8 Κιτρινόμαυρο πάρτι στο ΟΑΚΑ (video)8 To pregame του ντέρμπι8 Απέμειναν λίγες ώρες... 8 Ετοιμος για το ντέρμπι της χρονιάς...
8 Ζούλιο Σέζαρ vs Ζούλιο Σέζαρ...8 Με Αντζα κόντρα στην ΑΕΚ8 Ο Αντώνης και η παράδοσή του με την ΑΕΚ8 Μαγνητική ο Αντζας, μπήκε ο Γκαλέτι8 Η ΑΕΚ κόντρα στην παράδοση με τον Ολυμπιακό8 Σεγκούρα: "Δείξτε την ποιότητα σας"8 Θα δοκιμάσει τον Μπούτου8 Πλήρης στο ντέρμπι




























Εικονες απο καλαματα


ΚΑΛΑΜΑΤΑ Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ





Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Συντεταγμένες: 37°01′52″N 22°06′19″E / 37.0311, 22.1053
Καλαμάτα


Καλαμάτα
Γεωγραφικό Διαμέρισμα
Πελοπόννησος
Περιφέρεια
Πελοποννήσου
Νομός
Μεσσηνία (πρωτεύουσα)
Αρ. δημ. διαμερισμάτων
14
Επίσημος πληθυσμός
57,620 κάτοικοι (2001)
Ταχυδρομικός κώδικας
24100
Τηλεφωνικός κωδικός
27210
Δήμαρχος
Νίκας Παναγιώτης
Η Καλαμάτα είναι πόλη της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του νομού Μεσσηνίας και λιμάνι της νότιας ηπειρωτικής Ελλάδας. Έχει πληθυσμό 57.620 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Είναι κτισμένη στους πρόποδες του όρους Ταΰγετος και στην καρδιά του Μεσσηνιακού κόλπου. Απέχει 255 χιλιόμετρα από την Αθήνα, 215 από την Πάτρα και 715 από τη Θεσσαλονίκη. Έχει εύκρατο μεσογειακό κλίμα με ζεστό χειμώνα και ήπια καλοκαίρια.
Πίνακας περιεχομένων[Απόκρυψη]
1 Ιστορία
2 H πόλη σήμερα
3 Αξιοθέατα
4 Οικονομία
5 Συγκοινωνίες
6 Πολιτισμός
7 Αθλητισμός
8 Τ.Ε.Ι και Πανεπιστήμιο Καλαμάτας
9 Προσωπικότητες της Μεσσηνίας και της Καλαμάτας
10 Αδελφοποιημένες πόλεις
11 Παραπομπές
12 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
//

[Επεξεργασία] Ιστορία
Η ιστορία της Καλαμάτας χάνεται στα βάθη των αιώνων. Ξεκινάει από τον Όμηρο, όπου αναφέρει τις Φαρρές, αρχαία πόλη χτισμένη περίπου εκεί που βρίσκεται σήμερα το φράγκικο κάστρο της πόλης. Το όνομά της το πήρε από ένα παλιό βυζαντινό μοναστήρι, το οποίο ήταν αφιερωμένο στην Παναγία την Καλομάτα, απ' όπου με αφομοίωση του όμικρον σε άλφα, προήλθε η ονομασία Καλαμάτα.[1] Η Καλαμάτα έχει περιορισμένη σημασία κατά την αρχαία περίοδο καθώς βρίσκεται κάτω από λακωνική κυριαρχία από τα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ. μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Αποκτά αίγλη μετά την τέταρτη σταυροφορία (1204 μ.Χ.), οπότε περνάει στα χέρια των φράγκων. Ο Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος χτίζει το κάστρο και ξεκινάει η οικονομική ακμή της πόλης.

Η απελευθέρωση της Καλαμάτας.
Το 1459 την καταλαμβάνουν οι Τούρκοι και εναλάσσονται στην ηγεμονία της πόλης με τους Ενετούς μέχρι το 1715 οπότε την καταλαμβάνουν οριστικά, μέχρι το 1821 που απελευθερώθηκε. Το σημαντικότερο γεγονός της μακρόχρονης ιστορίας της πόλης είναι η απελευθέρωσή της από τους Τούρκους στις 23 Μαρτίου του 1821. Την ημέρα εκείνη ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο Παπαφλέσσας και άλλοι μπήκαν μέσα στην πόλη ως απελευθερωτές. Συμμετείχαν στην πανηγυρική δοξολογία που τελέστηκε στον ιερό ναό των Αγιών Αποστόλων (μικρή βυζαντινή εκκλησία του 10ου αιώνα που σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί σύμβολο της πόλης).
Στους Αγίους Αποστόλους ευλογείται η επαναστατική σημαία και από εδώ ξεκινάει η Επανάσταση του 1821. Από την Καλαμάτα η Μεσσηνιακή Γερουσία συντάσσει δύο σπουδαία κείμενα την "Προειδοποίση προς τας ευρωπαικάς αυλάς" και την "προκήρυξη" με αποδέκτες τους Αμερικανούς. Στα τέλη του 19ου αιώνα χτίζεται το λιμάνι της Καλαμάτας, το οποίο λειτουργεί μέχρι και σήμερα, και η πόλη παρουσιάζει σημαντική ανάπτυξη και ακμή. Μασαλλία του Μωριά τη χαρακτήριζαν. Η πόλη έρχεται σε επαφή με τη δύση και την κουλτούρα της, δημιουργείται μια αστική τάξη που διαμορφώνει μια σημαντική πολιτιστική βάση και κληρονομιά. Από το 1920 και μετά όμως αρχίζει μια μακρά περίοδος οικονομικής ύφεσης που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το Σεπτέμβριο του 1986 η Καλαμάτα χτυπήθηκε από δύο ισχυρούς σεισμούς που προκάλεσαν εκτεταμένες ζημιές και δυστυχώς και θύματα. Παρ' όλα αυτά η πόλη ανασυγκροτήθηκε γρήγορα από τη μεγάλη αυτή καταστροφή.

[Επεξεργασία] H πόλη σήμερα
Η Καλαμάτα, μια πόλη 57.620 κατοίκων, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Πελοποννήσου μετά την Πάτρα. Είναι σημαντικό αστικό, οικονομικό και εμπορικό κέντρο της περιοχής, καθώς και διοικητικό κέντρο του νομού Μεσσηνίας. Έχει έντονη νυχτερινή ζωή χειμώνα και καλοκαίρι, το χειμώνα σε διάφορα κουτούκια και bars στο ιστορικό κέντρο, ενώ το καλοκαίρι σε clubs και beach bars δίπλα στη θάλασσα. Στην Καλαμάτα εδρεύει ΤΕΙ και σχολές του πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Η πόλη διαθέτει πλήρεις και σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις όπου μπορεί καθένας να αθληθεί. Τέλος διαθέτει νέο, σύγχρονο νοσοκομείο.

[Επεξεργασία] Αξιοθέατα

Σιδηροδρομικό Μουσείο (Καλαμάτα)
Η Καλαμάτα είναι μια πόλη που μπορεί κάποιος να θαυμάσει αρκετά και σημαντικά αξιοθέατα. Η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, το σύμβολο της πόλης, είναι μια μικρή βυζαντινή εκκλησία του 10ου αιώνα μ.Χ. Το Φράγκικο κάστρο προσφέρει πανοραμική θέα της πόλης. Το πάρκο σιδηροδρόμων βρίσκεται στα νότια του κέντρου της πόλης και είναι ένα ιδιαίτερα αξιόλογο υπαίθριο σιδηροδρομικό μουσείο, το μεγαλύτερο στην Ελλάδα και βραβευμένο από την ευρωπαική επιτροπή.
Στο Μπενάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πόλης φυλάσσονται σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από την ευρύτερη περιοχή της Μεσσηνίας, τα οποία χρονολογικά καλύπτουν την περίοδο από την εποχή του χαλκού μέχρι και τους ρωμαϊκούς χρόνους. Το στρατιωτικό μουσείο της Καλαμάτας είναι ένα μουσείο που φυλάσσει διάφορα όπλα και στρατιωτικές στολές των Ελλήνων σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Το Λαογραφικό μουσείο της πόλης στεγάζει εκθέματα που έχουν να κάνουν με τις παραδοσιακές τέχνες της περιοχής, με παλαιά χρηστικά και μη αντικείμενα και εργαλεία και παραδοσιακές φορεσιές. Στην πόλη λειτουργούν η Δημοτική Πινακοθήκη και η Πινακοθήκη Σύγχρονης Ελληνικής τέχνης με περίπου 500 εκθέματα. Η Λαϊκή Βιβλιοθήκη της πόλης λειτουργεί από το 1962 και σήμερα διαθέτει πάνω από 85.000 τίτλους καθώς και αρχείο 50.000 φύλλων εφημερίδων από το 19ο ιώνα έως σήμερα.
Αξίζει επίσης να επισκεφθεί κανείς τον όμορφο και επιβλητικό ναό της Υπαπαντής του Σωτήρος κάτω από το Κάστρο της πόλης, ο οποίος είναι και ο μητροπολιτικός ναός της πόλης. Στην ιερά Μονή Καλογραίων μπορεί κανείς να δει διάφορα μεταξωτά υφαντά και τα περίφημα καλαματιανά μαντήλια που εκτίθενται εκεί, καθώς και τους αργαλειούς με τους οποίους υφαίνονται.

[Επεξεργασία] Οικονομία
Η Καλαμάτα είναι σημαντικό οικονομικό κέντρο της Πελοποννήσου. Η οικονομία της περιοχής στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή με πιο γνωστή μάλιστα την παραγωγή ελαιολάδου και ελιάς. Επίσης η περιοχή παράγει σύκα, σταφίδα και άλλα είδη όπως οπωροκηπευτικά. Στο βιομηχανικό τομέα υπάρχουν αρκετές βιομηχανίες τυποποίησης και μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, ποτοποιίες κ.α. Σημαντική βιομηχανική μονάδα της περιοχής είναι η καπνοβιομηχανία Καρέλια, ενώ παλιότερα λειτουργούσε στην πόλη μεγάλο εργοστάσιο της Levi's.

[Επεξεργασία] Συγκοινωνίες
Οδικώς η Καλαμάτα συνδέεται με την Τρίπολη και κατ'επέκταση με την Αθήνα με οδικό δίκτυο, το οποίο σήμερα δε βρίσκεται σε πολλή καλή κατασταση. Με την κατασκευή όμως της Ανατολικής Οδου Πελοποννήσου και πιο συγκεκριμένα με την ολοκλήρωση του αυτοκινητοδρόμου Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα, αναμένεται να βελτιωθεί σημαντικά η πρόβαση στην πόλη. Ο αυτοκινητόδρομος αυτός αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2010. Δυτικά η Καλαματα συνδέεται με τον Πύργο Ηλείας και με την Πάτρα με οδικό δίκτυο. Μελετάται όμως η κατασκευή της Ιονίας Οδού, ή οποία θα συνδέει την Καλαμάτα με όλη τη δυτική Ελλάδα μέχρι την Κακαβιά, στα ελληνοαλβανικά σύνορα και θα είναι ένας νέος οδικός άξονας με συνολικό μήκος 460 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με τις μελέτες, μετά την ολοκλήρωση του έργου, η απόσταση Καλαμάτα - Πάτρα θα μπορεί να καλυφθεί σε λιγότερο απο 2 ώρες.
Η Καλαμάτα συνδέεται επίσης με την Αθήνα και την Πάτρα με σιδηροδρομικό δίκτυο. Στο τμήμα Καλαμάτας - Αθήνας εκτελούνται έργα για τη βελτίωση της υπάρχουσας γραμμής, τα οποία έχουν καθυστερήσει σημαντικά, και είναι πλέον άγνωστη η ημερομηνία παράδοσης τους.
Η Καλαμάτα διαθέτει πολιτικό αεροδρόμιο (IATA: KLX) απο το οποίο πραγματοποιούνται πτήσεις προς Θεσσαλονίκη καθώς και πτήσεις τσάρτερ προς διάφορες πόλεις της Ευρώπης. Η απόσταση από την πόλη της Καλαμάτας είναι 7 km στη Ν.Α. πλευρά της 120 Π.Ε.Α.
Επίσης στο λιμάνι της Καλαμάτας υπάρχει μικρή επιβατική κίνηση, συγκεκριμένα με δρομολόγιο προς Κύθηρα και Κρήτη τους καλοκαιρινούς μήνες.

Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας

[Επεξεργασία] Πολιτισμός
Η επαφή της πόλης με το δυτικό πολιτισμό δημιούργησε μια σημαντική πολιτιστική κληρονομιά στην Καλαμάτα. Μια παράδοση που ξεκινάει με τις μαντολινάτες παλαιότερων εποχών και φτάνει μέχρι σήμερα, όπου η πόλη έχει μια έντονη πολιτιστική ζωή με φορέα της τη ΔΕΠΑΚ (Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Καλαμάτας) το ΔΗΠΕΘΕΚ (Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας) τη Δημοτική Φιλαρμονική και άλλους ιδιωτικούς φορείς.
Το Δημοτικό Ωδείο, η Σχολή Χορού και το Εικαστικό Σχολείο είναι οι τρεις σχολές της ΔΕΠΑΚ. Επίσης το ΔΗΠΕΘΕΚ καθώς και άλλα ιδιωτικά θεατρικά σχήματα, κάνουν έντονη την παρουσία τους στην πόλη. Άλλοι σημαντικοί φορείς είναι η Δημοτική Φιλαρμονική καθώς και το Λύκειο των Ελληνίδων Καλαμάτας με συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ. Η πολιτιστική ζωή συμπληρώνεται με διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής που γίνονται στη δημοτική πινακοθήκη, με σεμινάρια ιστορίας, φιλοσοφίας και άλλα που διοργανώνουν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου καθώς και με διάφορες άλλες εκδηλώσεις που οργανώνονται από φορείς της πόλης. Επίσης συχνή είναι η παρουσία στην πόλη σημαντικών καλλιτεχνών σε διάφορες εκδηλώσεις. Σημαντικά είναι επίσης το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού και το Φεστιβάλ Βιντεοδημιουργίας Μηδέν.

[Επεξεργασία] Αθλητισμός
Η Καλαμάτα είναι έδρα σημαντικών συλλόγων, όπως ο Π.Σ. Καλαμάτα και ο Γ.Σ. Μεσσηνιακός. Στην πόλη λειτουργούν ακόμα ο Απόλλων Καλαμάτας, ο Ολυμπιακός Καλαμάτας, τα Πράσινα Πουλιά Καλαμάτας και άλλοι. Η πόλη διαθέτει το Εθνικό Στάδιο Καλαμάτας και το Γήπεδο του Μεσσηνιακού, το καθένα με χωρητικότητα περίπου 5.000 θεατών.

[Επεξεργασία] Τ.Ε.Ι και Πανεπιστήμιο Καλαμάτας
Το Τ.Ε.Ι. Καλαμάτας αποτελείται από 2 βασικούς κλάδους, τη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας (ΣΔΟ) και τη Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας (Σ.ΤΕ.Γ). Κάθε κλάδος αποτελείται απο 3 τμήματα: η ΣΔΟ περιλαμβάνει το Τμήμα Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας (Δ.Μ.Υ.Π.), το Τμήμα Διοίκησης Μονάδων Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δ.Μ.Τ.Α.) και το Τμήμα Χρηματοοικονομικής & Ελεγκτικής (ΧRHM.E), ενώ η Σ.ΤΕ.Γ τα τμήματα Φυτικής Παραγωγής (Φ.Π.), Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών και Ανθοκομίας (ΘΕ.ΚΑ.) και Τεχνολογίας Γεωργικών Προϊόντων. Στην πόλη λειτουργούν και τμήματα του πανεπιστημίου Πελοποννήσου τα οποία είναι τα τμήματα:Ιστορίας, αρχαιολογίας και διαχείρισης πολιτισμικών αγαθών και το τμήμα Φιλολογίας.

[Επεξεργασία] Προσωπικότητες της Μεσσηνίας και της Καλαμάτας
Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας): ήρωας του 1821
Αλέξανδρος Κουμουνδούρος: πρωθυπουργός της Ελλάδας το 19ο αιώνα
Μαρία Πολυδούρη: ποιήτρια
Νικόλαος Πολίτης: λαογράφος
Γιώργος Γεννηματάς: πολιτικός
Θοδωρής Ξυδιάς: συνθέτης
Γιάννης Πουλόπουλος: τραγουδιστής
Βασίλης Κωνσταντακόπουλος: εφοπλιστής-ευεργέτης
Μαρία Κάλλας: ντίβα της όπερας, σοπράνο
Κρίστη Στασινοπούλου: τραγουδίστρια
Πάνος Μιχαλόπουλος:ηθοποιός
Γιούλικα Σκαφιδά: ηθοποιός
Προκόπης Παυλόπουλος:πολιτικός
Τάσσος (Αλεβίζος): χαράκτης
Κική Δημουλά: ποιήτρια

[Επεξεργασία] Αδελφοποιημένες πόλεις
Η Καλαμάτα έχει αδελφοποιηθεί με τις παρακάτω πόλεις:
Αγλαντζιά (Κύπρος)
Μπιζέρτα (Τυνησία)

[Επεξεργασία] Παραπομπές
Γ. Μπαμπινιώτης Ετυμολογία: Περιπλάνηση στην ιστορία των λέξεων, To BHMA 7/12/1997. Ανακτήθηκε 22/11/2007

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Τα Κοινά έχουν βίντεο και φωτογραφίες σχετικά με το άρθρο
Καλαμάτα
Δήμος Καλαμάτας
ΤΕΙ Καλαμάτας
Ενημερωτικό Portal της Καλαμάτας

ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΩΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

Ο Aγιος Ραφαήλ, κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Λασκαρίδης και γεννήθηκε στην Ιθάκη.


Όταν μεγάλωσε, πήγε στον περίφημο Μυστρά, όπου σπούδασε Ιατρική και Φιλοσοφία, ενώ συν τοις άλλοις συνδέθηκε φιλικά με τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο!
Η μεγάλη, πολύ βαθιά του αγάπη για την πατρίδα που κινδύνευε ολόγυρα, τον σπρώχνει τελικά στις τάξεις του στρατού μας, όπου γίνεται Αξιωματικός και συγκεκριμένα Χιλίαρχος!



Το 1444 μ.Χ., μετά την ήττα στη μάχη της Βάρνας, πικραμένος, περνώντας το μαρτύριο της φιλοπατρίας, καταφεύγει περίλυπος στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στις Σέρρες της Μακεδονίας μας, αφιερώνεται στο Χριστό, γίνεται Μοναχός και στη συνέχεια λαμβάνει όλους τους βαθμούς της Ιεροσύνης.



Μεταβαίνει ύστερα από τρία χρόνια στην Αθήνα, όπου και γίνεται Εφημέριος στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Λουμπαδάρη



Όταν αργότερα ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στέφεται Αυτοκράτορας, πηγαίνει και ο Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ στην Κωνσταντινούπολη, για να συναντήσει και να συγχαρεί τον παλιό του φίλο.
Εκεί, γίνεται δεκτός με χαρά από το νέο Βασιλιά, ο οποίος εκτιμώντας τα μεγάλα προσόντα και την μόρφωση, καθώς και το ακέραιο του χαρακτήρα του Αρχιμανδρίτου Ραφαήλ, τον κρατά κοντά του και τον τιμά με το αξίωμα του Πρωτοσύγκελου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο!
Μάλιστα ο ορθοδοξότατος και ευπατρίδης Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, θα λάβει μέρος και σε μια Θεολογική συνάντηση στη Γαλλία, όπου και θα γνωριστεί με τον Νικόλαο. Ο Νικόλαος καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη μας και σπούδαζε στη Γαλλία Ιατρική. Αλλά όταν γνώρισε τον ʼγιο Ραφαήλ, άκουσε τη διδασκαλία και αντίκρισε τη βαθιά του Πίστη, αποφάσισε να τον ακολουθήσει.
Πράγματι, ο Νικόλαος απαρνείται τα εγκόσμια, τον ακολουθεί πίσω και γίνεται Διάκονος.
Φτάνουμε στο 1452 μ.Χ., όπου έρχεται άλλη μια μεγάλη δοκιμασία για όλους. Η "Ψευδοένωση" των Εκκλησιών… Μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, γίνεται "ενωτική λειτουργία", παρόντος του απεσταλμένου του Πάπα, Καρδινάλιου Ισιδώρου.
Όμως - έτσι έρχεται η Θεία Χάρις - ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, αν και προσωπικός φίλος του Αυτοκράτορα Κ. Παλαιολόγου, αποφασίζει να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στους ανθρώπους και αρνείται να παραστεί!!! Κάτι που εξόργισε βέβαια τον Παλαιολόγο, ο οποίος είχε την απατηλή εντύπωση ότι έτσι εξυπηρετούσε το Έθνος… Ξεχνώντας ότι μοναδικός φίλος και ανίκητος σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Χριστός, που τις πρεσβείες της Υπερμάχου Στρατηγού, αμέτρητες φορές είχε διασώσει τη Θεοφύλακτη στο παρελθόν… [σ.σ. Ο Αυτοκράτορας τις τελευταίες ημέρες της Πολιορκίας, λίγο πριν την άλωση, όταν δεν ήρθε η "δυτική βοήθεια", κατάλαβε το τραγικό του λάθος, και μέσα στην Αγία Σοφία, την τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους και ήσυχος την επομένη, έπεσε ως ήρως και εθνομάρτυς…]
Αυτό ήταν το δεύτερο μαρτύριο συνείδησης που περνούσε ο Αγιος Ραφαήλ. Μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο δεν παρέστη στην απαράδεκτη σκηνή, στο απαράδεκτο “συλλείτουργο”, καταματωμένος στην ψυχή, εκεντημένος λόγχες αόρατες και τρομερές, που του σακάτευαν ότι αγαπούσε περισσότερο. Την Πίστη του και την Πατρίδα του! Που όμως όχι, δεν τα παρέδωσε!


Ο θυμός όμως του Παλαιολόγου ήταν ασυγκράτητος και τιμώρησε με εξορία τους δύο Αγίους!!! Έτσι όταν άρχισε η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, οι Αγιοι δεν ήταν στην Πόλη. Το τρομερό νέο τους βρίσκει στη Μακεδονία, απ΄ όπου αργότερα με πλοίο, καταφεύγουν μαζί με άλλους πρόσφυγες στη Λέσβο. Φτάνουν στις Καρυές, όπου και τους δέχονται πολύ φιλικά. Μάλιστα ο Προεστός του χωριού, τους οδηγεί στο Μοναστηράκι του Λόφου των Καρυών, όπου και μονάζουν επί εννέα έτη.
Ο Προεστός του χωριού Βασίλειος, με τη γυναίκα και την κορούλα του Ειρήνη και ο Δάσκαλος Θεόδωρος, θα βρεθούν και αυτοί τις τρομερές εκείνες μέρες του Απριλίου 1463 στο Μοναστήρι των Καρυών, όπου οι Τούρκοι θα κάνουν τα πιο βάρβαρα και απάνθρωπα εγκλήματά τους! Ανήμερα της Λαμπροτρίτης, 9 Απριλίου 1463μ.Χ.


Τον Ηγούμενο Αγιο Ραφαήλ, αυτό το ασύγκριτο παλικάρι της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας, θα τον δέσουν σε ένα δέντρο και θα του πριονίσουν ζωντανό το σαγόνι, με το πριόνι μέσα στο στόμα, υποβάλλοντάς τον σε ένα από τα τρομακτικότερα μαρτύρια που έχουν καταγραφεί!!!
Ο Αρχιδιάκονος Αγιος Νικόλαος, πέθανε από τα μαρτυρικά βασανιστήρια των Τούρκων και το φρικτότατο μαρτύριο του Αγίου Ραφαήλ που έβλεπε!!!
Την δωδεκάχρονη μόλις Αγία Ειρήνη, της έκοψαν το ένα χεράκι της, έριξαν ζεματιστό νερό μέσα στο στοματάκι της και στο τέλος τα θηρία την έκαψαν ζωντανή μέσα σε πιθάρι, μπροστά στα μάτια της μητέρας της Μαρίας, που δεν άντεξε και σταμάτησε η καρδιά της από το εφιαλτικό μαρτύριο του παιδιού της!!! Τον δε πατέρα της, τον Προεστό Βασίλειο, τον κατέσφαξαν, αφού πρώτα τον καταβασάνισαν με διαμελισμούς και απερίγραπτα μαρτύρια!!! Πριν όμως απ΄ όλα αυτά, είχαν αρπάξει το εντεκάμηνο βρέφος Ραφαήλ, το άλλο παιδί τους, αδελφό της Ειρήνης και βαφτιστήρι του Αγίου Ραφαήλ, και το ποδοπάτησαν συντρίβοντας το κεφαλάκι του!!!
Το Δάσκαλο του χωριού Θεόδωρο, που πήγαινε πολύ τακτικά τους μαθητές του στην Εκκλησία, στο Μοναστήρι των Καρυών, τον βασάνισαν άγρια και στο τέλος του έκοψαν μαρτυρικά το κεφάλι!!!
Όμως οι εσφαγμένοι και οι μάρτυρες του Λόφου των Καρυών της Λέσβου δεν τελειώνουν εδώ. Υπάρχουν και άλλοι, που μαζί με όλα τα παραπάνω και άλλα απίστευτα συγκλονιστικά και θαυμαστά, περιέχονται στο συναρπαστικό βιβλίο της Βασιλικής Ράλλη "Καρυές, ο Λόφος των Αγίων" (εκδόσεις Ακρίτας), που κόβει κυριολεκτικά την ανάσα από τις αλλεπάλληλες απρόσμενες αποκαλύψεις, που οι ίδιοι οι Αγιοι κάνουν σε απλά, πιστά και αγαπητά στο Θεό πρόσωπα, από εκείνα που ποτέ δεν εμφανίζει η θλιβερή τηλεόραση… (Προτείνεται!!!)
Σ.Σ. Η μνήμη των Αγίων Νεομαρτύρων - που μαρτύρησαν στις 9 Απριλίου 1463 μ.Χ. - Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, επειδή η μέρα του μαρτυρίου τους ήταν Τρίτη ημέρα του Πάσχα (Λαμπροτρίτη), εορτάζεται κάθε χρόνο την Τρίτη ημέρα του Πάσχα.

Άγιος Γεώργιος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Για τοποθεσίες και άλλα με το όνομα Άγιος Γεώργιος, δείτε Άγιος Γεώργιος (αποσαφήνιση)

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος
Ο Άγιος Γεώργιος (γνωστός στην Ορθόδοξη Εκκλησία ως Τροπαιοφόρος) είναι από τους πιο γνωστούς αγίους της σε ολόκληρο τον Χριστιανικό (και μη) κόσμο. Γιορτάζει στις 23 Απριλίου ή για τις Εκκλησίες που πηγαίνουν σύμφωνα με του Ιουλιανό ημερολόγιο, εάν η ημέρα συμπέσει πριν το Πάσχα, μετατίθεται την Δευτέρα της Διακαινισίμου. Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται Άγιος της Καθολικής Εκκλησίας, της Αγγλικανικής Εκκλησίας, της Ορθόδοξης Εκκλησίας και επίσης για κάποιες διαμαρτυρόμενες ομολογίες που αποδέχονται την απόδοση τιμών σε Αγίους.
Πίνακας περιεχομένων[Απόκρυψη]
1 Πρώτα Χρόνια
2 Ανέλιξη
3 Μαρτύριο
4 Ο Άγιος στην Παράδοση
//

[Επεξεργασία] Πρώτα Χρόνια
Γεννήθηκε μεταξύ των ετών 280-285 μ.Χ., πιθανά στην περιοχή της Αρμενίας, από τον Έλληνα Συγκλητικό, στρατηλάτη στο αξίωμα, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, Γερόντιο. Εκεί, σε ένα μοναστήρι της περιοχής, ο Άγιος δέχθηκε το Μυστήριο του Βαπτίσματος και έγινε μέλος της Εκκλησίας. Ο πατέρας του Αγίου, Γερόντιος, καταγόταν από πλούσια και επίσημη γενιά της Καππαδοκίας. Σε παλαιό χειρόγραφο αναφέρεται, ότι γεννήθηκε στον Σεβαστούπολη της Μικρής Αρμενίας, αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και αργότερα έγινε χριστιανός. Η σύζυγός του ονομαζόταν Πολυχρονία, ήταν χριστιανή και καταγόταν από τον γνωστό Λύδδα (Διάσπολη) της Παλαιστίνης. Όπως αναφέρουν οι πηγές, η οικογένεια του Αγίου, όταν εκείνος ήταν σε μικρή ηλικία, μετοίκησε στην Λύδδα, λόγω του θανάτου του πατρός του.

[Επεξεργασία] Ανέλιξη
Σε νεαρή ηλικία ο Γεώργιος κατατάγηκε στον ρωμαϊκό στρατό. Διακρίθηκε για την τόλμη και τον ηρωϊσμό του και έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Λίγο αργότερα ο Διοκλητιανός τον έκανε Δούκα (διοικητή) με τον τίτλο του Κόμητος (συνταγματάρχη) στο τάγμα τον Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς· «πολλάκις πρότερον μεγαλοπρεπώς διαπρέψας του των σχολων μετά ταυτα πρώτου τάγματος κόμης κατ’ εκλογήν προεβλήθη».

[Επεξεργασία] Μαρτύριο

Το 303 μ.Χ. όταν άρχισαν οι λυσσαλέοι διωγμοί του Διοκλητιανόυ, ο Άγιος Γεώργιος δε δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη, προκαλώντας το αδυσώπητο μένος του Διοκλητιανού, ο οποίος τον υπέβαλε σε σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Η πίστη του Αγίου γίνεται αφορμή να βαπτισθούν οι στρατιωτικοί Ανατόλιος και Πρωτολέων, Βίκτωρ και Ακίνδυνος, Ζωτικός και Ζήνωνας, Χριστοφόρος και Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος και Αντώνιος, των οποίων την μνήμη εορτάζει η Εκκλησία στις 20 Απριλίου, και η βασίλισσα Αλεξάνδρα, σύζυγος του Διοκλητιανού, μαζί με τους δούλους της Απολλώ, Ισαάκιο και Κοδράτο, των οποίων η μνήμη τιμάται στις 21 Απριλίου.
Ο Διοκλητιανός δεν το περίμενε και έφριξε με την στάση του Γεωργίου. Τότε άρχισε για τον Άγιο μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων, αλλά και θαυμάτων, που έφεραν πολλούς ειδολολάτρες στη χριστιανική πίστη. Αφού τον λόγχισαν, ξέσκισαν τις σάρκες του με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Από όλα αυτά ο Θεός τον κράτησε ζωντανό και έγινε αιτία να εξευτελιστούν τα είδωλα και οι εκφραστές τους.
Ο Άγιος μαρτύρησε προσευχόμενος, «απετμήθη την κεφαλήν», την Παρασκευή 23 Απριλίου του έτους 303 μ.Χ. Κατά δε τον υπολογισμό του ιστορικού Ευσεβίου, και σύμφωνα με το μακεδονικό ημερολόγιο, αντιστοιχούσε στην Παρασκευή της Διακαινησίμου, του Πάσχα. Κρυφά σήκωσαν οι Χριστιανοί το πάντιμο λείψανο του και το έθαψαν, μαζί με αυτό της αγίας μητρός του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το άγιο λείψανο του Μάρτυρα, μαζί με αυτό της μητέρας του, και τα μετέφερε στην Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στην Δύση.
Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου μαρτύρησαν και οι συνδέσμιοί του Ευσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος και άλλοι τέσσερις μαζί. Την μνήμη τους τιμά η Εκκλησία στις 23 Απριλίου. Βλέπουμε, ότι με κέντρο την ημέρα του μαρτυρίου του Αγίου, δημιουργείται μέσα στον λειτουργικό χρόνο της Εκκλησίας, ένας εορτολογικός κύκλος, ο οποίος καλλιεργείται περισσότερο από τα Τυπικά της Κωνσταντινούπολης, που ξεκινά στις 20 Απριλίου και τελειώνει στις 24 του αυτού μηνός. Ο εορτολογικός αυτός κύκλος δείχνει την περίοπτη θέση του Μάρτυρος στην ζωή της Εκκλησίας. Κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ο ένδοξος αυτός μεγαλομάρτυρας είναι ο μαργαρίτης ο πολύτιμος, ο αριστεύς ο θείος, ο λέων ο ένδοξος, ο αστήρ ο πολύφωτος, του Χριστού οπλίτης, της ουρανίου στρατιάς ο συνόμιλος.

[Επεξεργασία] Ο Άγιος στην Παράδοση
Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Επίσης, θεωρούταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων και των Προσκόπων. Ως πολεμικός άγιος και ελευθερωτής συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και παραδόσεις, από τις οποίες η σπουδαιότερη είναι αυτή που μιλάει για το φόνο του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας. Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν εύρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και την σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος φονεύοντας τον δράκο.
Πρώτος τη βιογραφία του έγραψε ο Πάπας Γελάς στο Acta Sancti Georgii (496), ενώ ακολούθησε ο Άγιος Ανδρέας από την Κρήτη. Η συριακή Εκκλησία από τον 4o αιώνα τον κρατούσε σε μεγάλη εκτίμηση. Λόγω της ιπποτικής του συμπεριφοράς, ο Άγιος Γεώργιος έγινε δημοφιλής στην Ευρώπη κατά το 10o αιώνα, με αποτέλεσμα κατά το 15o αιώνα η γιορτή του να είναι ίση σε σημασία και δημοφιλία με αυτή των Χριστουγέννων. Στο Συμβούλιο της Οξφόρδης το 1222, η ημέρα του Αγίου Γεωργίου κηρύχθηκε επίσημη αργία και το 14o αιώνα έγινε προστάτης Άγιος της χώρας. Είναι επίσης ο προστάτης Άγιος της Μόσχας, της Αραγονίας, της Γεωργίας και της Καταλονίας, ενώ μέχρι το 18o αιώνα ήταν και της Πορτογαλίας. Ο Άγιος Γεώργιος, όντας προστάτης Άγιος της Αγγλίας και έφιππος, ήταν και ο προστάτης Άγιος των ιπποτών της Στρογγυλής Τράπεζας

Μεγαλες εορτες του μηνα απριλιου


Μεγαλη εορτη ειναι του ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ και το ΠΑΣΧΑ ακομη εοτραζουμε την λαμπροτριτη και τους νεοφανεις αγιους προστατες της λεσβου τους αγιου¨ΡΑΦΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΩ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

Ο ΜΗΝΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ



Ο Απρίλιος ή Απρίλης είναι ο τέταρτος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο και έχει 30 ημέρες. Η λέξη "Απρίλιος" ετοιμολογείται από το λατινικό ρήμα aperio, που σημαίνει «ανοίγω». Είναι ο μήνας κατά τον οποίο ο καιρός «ανοίγει» και έρχεται η Άνοιξη.

30.3.08




Η σημερινή Πέμπτη, δεν είναι σαν όλες τις άλλες. Είναι η Μ. Πέμπτη που μας φέρνει κοντά στο μαρτύριο και στο Πάθος του Κυρίου μας. Από σήμερα ξεχωρίζει καθαρά πια ο στημένος Σταυρός πάνω στον Γολγοθά, που θα κληθούμε απόψε στις εκκλησιές μας να προσκυνήσουμε με κατάνυξι και δάκρυα θερμά, Γι’ αυτό, ελάτε να σταθούμε ευλαβικά για λίγο κάτω από τον ματωμένο Σταυρό του Χριστού, για ν' ακούσουμε τον Εσταυρωμένο μεγαλομάρτυρα της σωτηρίας μας να προφέρει τις τελευταίες του λέξεις, πού έχουν ιδιαίτερη αξία για μας, τα παιδιά του.Οι επτά λόγοι του ΣταυρούΑπ' τη στιγμή που το άχραντο σώμα του λατρευτού μας Χρίστου ξαπλώθηκε πάνω στο Σταυρό, μέχρι τη στιγμή που η σταυρωμένη αγάπη παρέδωσε το πνεύμα, επτά λόγοι βγήκαν από το γλυκό και άκακο εκείνο στόμα του. Και είναι δικό μας καθήκον να ακούσουμε και σήμερα με ιερό δέος αυτούς τους λόγους, όχι μόνο γιατί είναι τα τελευταία λόγια του Κυρίου μας, που πρέπει να τα θυμόμαστε συχνά, αλλά και γιατί αποτελούν, θα έλεγε κανείς, την διαθήκη Του, την έκφρασι της μεγίστης Του δωρεάς προς την Εκκλησία και την ανακεφαλαίωσι όλης της διδασκαλίας Του.*Ο πρώτος λόγος ακούσθηκε τις πρώτες κιόλας στιγμές της σταυρώσεως. Κι ενώ πάνω σε κείνον τον λόφο αποκορυφώνεται η έσχατη κραιπάλη και μανία των ανθρώπων, που καρφώνουν, βρίζουν και βλασφημούν τον Αναμάρτητο, Εκείνος εκδηλώνει ανάμεσα απ' τους φρικτούς πόνους του σώματος και της ψυχής Του την υπέρτατη αγάπη Του για τους παραστρατημένους. «ΠΑΤΕΡ, ΑΦΕΣ ΑΥΤΟΙΣ, ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΙ. Αυτή είναι η απάντησί Του στην ανθρώπινη κακία. Στην άβυσσο της ψυχικής πυρώσεως, αντιπαρατάσσεται το μεγαλείο της θείας συγγνώμης, που βρίσκει, στις τραγικές τούτες ώρες, λόγους αφέσεως και μεσιτείας για κείνους που, εκτροχιασμένοι από τη μέθη της έκδικήσεως και του φθόνου, είχαν αυτοκαταδικασθή στην ίδια την ταλαίπωρη συνείδησί τους, την βάναυσα κακοποιημένη. Ο πρώτος λόγος του Σταυρού είναι η έμπρακτη εφαρμογή και επικύρωσις του μοναδικού στον κόσμον όλο κηρύγματος που ακούσθηκε ποτέ στον πλανήτη μας. Του κηρύγματος της αφειδώλευτης και γνήσιας αγάπης προς όλους, και προς αυτούς ακόμη τους εχθρούς μας. Ήταν μια δέησι και ικεσία, με επίκλησι σαν ελαφρυντικού της αγνοίας, υπέρ των διωκτών και δημίων Του, έτσι για να αντηχεί έκτοτε σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης ο απόηχός της, εμπνέοντος τις μυριάδες των χριστιανών, που θα ήθελαν, μιμούμενοι τον αρχηγό Τους, να δείξουν πως μπορούν να νικούν το κακό με το καλό, τη μοχθηρία με την αγάπη, το συμφέρον με την ανιδιοτέλεια.*** Ο δεύτερος λόγος του Σταυρού είναι απάντησις σε μια φωνή μετανοίας και πίστεως. Στη φωνή του ευγνώμονος ληστού, που ανοίγει τα μάτια του μπροστά στην υπέρτατη κένωσι του Θεού με τις πραγματικές της διαστάσεις την αιωνιότητα της Βασιλείας Του. «ΑΜΗΝ, ΛΕΓΩ ΣΟΙ, ΣΗΜΕΡΟΝ MET' ΕΜΟΥ ΕΣΗ ΕΝ ΤΩ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩ». Ποια, άραγε, πιο αυθεντική μαρτυρία περιμένουν ν' ακούσουν ή να βρουν ποτέ, όσοι με δυσπιστία στέκονται μπροστά στη μεταθανάτια οντολογική πραγματικότητα; Και πόσους, αλήθεια, θα καταδικάση και η μετάνοια η έστω όψιμος και η πίστις του ληστού αυτού, από εκείνους που παρά τις κατακτήσεις του Ιησού μένουν ακόμη άπιστοι. Ω ναι. Όταν τις πύλες του Παραδείσου διασκελίζει πρώτος ένας μέγιστος αμαρτωλός ανανήψας εγκαίρως, ποιος από μας τους ταλαίπωρους αμαρτωλούς της ζωής θα βρει ποτέ δικαίωσι για την εμμονή του στον κόσμο της αμαρτίας και της πτώσεως; Γιατί το παράδειγμα του ληστού όχι μόνο βεβαιώνει την ύπαρξι της ουράνιας Βασιλείας, αλλά και πείθει πως όλοι, ανεξαιρέτως όλοι, έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην αιωνιότητα αρκεί να το θελήσουν και ανάλογα να πράξουν όσο είναι καιρός.
***Καθώς τώρα για τρίτη φορά ανοίγει το στόμα Του ο Εσταυρωμένος αφήνει να ξεπηδήσουν λόγοι στοργής και προνοίας για τη μητέρα Του. «Ιησούς ουν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα, ον ηγάπα, λέγει τη μητρί αυτού: ΓΥΝΑΙ, ΙΔΟΥ Ο ΥΙΟΣ ΣΟΥ. Είτα λέγει τω μαθητή ΙΔΟΥ Η ΜΗΤΗΡ ΣΟΥ». Καμιά μητέρα στον κόσμο δεν έδειξε τόση στοργή για το παιδί της, και καμιά μητέρα δεν δέχθηκε τόση στοργή από το παιδί της, όσο η Παναγία. Κι έπρεπε στις τραγικές τούτες ώρες της μεγάλης Του οδύνης να μιλήσει τόσο εύγλωττα ο Ιησούς, για ν' αφήση σαν παρακαταθήκη σε όλους μας την ανάγκη για ισόβιο σέβας και φροντίδα για κείνους, που μας χάρισαν τη ζωή.Ο τέταρτος λόγος του Χριστού απ' τον Σταυρό έχει μιαν ανείπωτη τραγικότητα και δυσθεώρητο βάθος και πλάτος. «ΘΕΕ ΜΟΥ, ΘΕΕ ΜΟΥ ΙΝΑ ΤΙ ΜΕ ΕΓΚΑΤΕΛΙΠΕΣ;». Αυτός είναι ο δυσκολότερος λόγος, που κρύβει μέσα του ωκεανό θεολογίας. Πολλοί τον εξήγησαν σαν ξέσπασμα απελπισμού. Άλλοι σαν γογγυσμό και άλλοι σαν απογνώσεως φωνή. Όχι. Ο Κύριος δεν εγόγγυσε όταν τον εγκατέλειψαν οι φίλοι, ούτε όταν τον κατεδίκασαν αδίκως, ούτε όταν τον εμαστίγωσαν. Παραπονείται τώρα για κάτι που του κοστίζει ακριβά. Κι αυτό είναι ο χωρισμός Του, έστω και πρόσκαιρος, από τον ουράνιο Πατέρα. Ένας χωρισμός που οφείλεται στην αμαρτία, που θεληματικά σηκώνει στους ώμους Του ο αναμάρτητος. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος σημειώνει σε μια του επιστολή πως ο Χριστός έγινε για χάρι μας κατάρα. Και η έκφρασις αυτής της κατάρας φάνηκε στους λόγους Του αυτούς, πού είναι ένα αυθόρμητο .ξέσπασμα ψυχικού πόνου για την εγκατάλειψι του Πατέρα, για το αβυσσαλέο χάσμα που ανοίγει ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό η αμαρτία. Και να σκεφθή κανείς με πόση ευκολία εμείς δουλεύουμε στην αμαρτία και αψηφούμε αυτή της την συνέπεια.
***Μια και μόνη λέξις είναι ο πέμπτος κατά σειράν λόγος του Χριστού. Μικρή αλλά περιεκτική. «ΔΙΨΩ». Ήταν μια δίψα βασανιστική, σωματική δίψα, απότοκος της αιμορραγίας και του μαρτυρίου. Αλλά ήταν και μια άλλη ψυχική δίψα του Εσταυρωμένου. Η δίψα να ιδή τα αποστατήσαντα παιδιά Του να επιστρέφουν κοντά Του. Η δίψα για την σωτηρία των σταυρωτών Του, για την εξάπλωσι του Ευαγγελίου, για τον ορθό προσανατολισμό των ανθρώπων, για την αξιοποίησι των νέων, για την ανάδειξι εκλεκτών ποιμένων στην Εκκλησία Του, για την παγίωσι της ειρήνης στον κόσμο. Ήταν δίψα για πνευματικές κατακτήσεις, για την επιβολή της αγάπης παντού, για την στερέωσι της πραγματικής δικαιοσύνης στις διανθρώπινες και διεθνείς σχέσεις, για τη θεμελίωσι του πολιτισμού πάνω στην κρηπίδα της εν Χριστώ ελευθερίας, για την αναχαίτισι του βαρβαρισμού, για την επικράτησι της αλήθειας. Ηταν ακόμα δίψα για τη δικαίωσι των ανθρώπινων προσδοκιών, για την κατίσχυσι της αρετής, για τη λάμψι του φωτός στην οικουμένη. Κι είναι ώρα τώρα να διερωτηθούμε αν ύστερα από 2.000 χρόνια σήμερα μπορούμε να λέμε πως αυτή Του η δίψα έσβυσε, ή αν αντίθετα τα γεγονότα μας αναγκάζουν να παραδεχθούμε πως ο Ιησούς και σήμερα ακόμα διψάει...
***«ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ». Είναι ο προτελευταίος λόγος της αγωνίας του Σταυρού. Όλα πια ετελείωσαν. Το φοβερό μαρτύριο, με τους εμπαιγμούς, τις ειρωνείες, το μαστίγωμα, την προδοσία, την εγκατάλειψι, τους πόνους, τη χολή. Το ποτήρι της πίκρας το ήπιε μέχρι τέλους. Όλα πια τέλειωσαν. Το γιγάντιο έργο της λυτρώσεως. Ο διάβολος νικήθηκε. Ο νόμος παρήλθεν, η χάρις εξέλαμψεν, όπως ψάλλει εττινίκια η Εκκλησία. Το αίμα του Χριστού μας εξηγόρασε από τη δουλεία της αμαρτίας. Όλα τώρα τέλειωσαν. Οι προφητείες εκπληρώθηκαν κατά γράμμα, το θέλημα του Πατέρα έγινε, ο κόσμος όλος σώθηκε. Και δεν μένει πια παρά ο τελευταίος λόγος.
***«ΠΑΤΕΡ, ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΣ ΣΟΥ ΠΑΡΑΤΙΘΕΜΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΟΥ». Αυτός ο λόγος είναι μια Φωνή θριάμβου. Με αυτήν ο Χριστός διακηρύσσει πως νίκησε την αμαρτία. Αποθνήσκει όχι γιατί το θέλουν οι εχθροί Του, αλλά γιατί το θέλησεν αυτός. Και τώρα παραδίδοντας το σώμα Του στον θάνατο, γίνεται ο ίδιος κυρίαρχος του θανάτου. Γι' αυτό του Κυρίου ο θάνατος γίνεται Ζωή, που διοχετεύεται στις αγωνιζόμενες ψυχές και χαρίζει τη δυνατότητα της νίκης στην κονίστρα της ζωής.

Πλημμυρισμένοι απόψε οι ναοί μας, από ευσεβή κόσμο αγαπητοί μου αναγνώσται, που σιγηλά συμμετέχει στο φρικτό μαρτύριο του Αθάνατου Αρχηγού μας του Ιησού, μοιάζουν σαν τεράστια έμψυχα θυμιατήρια που αναδίδουν μεσ' απ' το κέντρο της γης τον ουρανομήκη λιβανωτό της λατρείας μας για Κείνον, που από ξεχωριστή και αφειδώλευτη αγάπη για μας κρέμεται από τον Σταυρό αγκαλιάζοντας όλη την φύσι. Τούτη η άγια και μεγάλη Μέρα, τυλιγμένη καθώς είναι στα πένθιμα πέπλα του θρήνου μας για τον Εσταυρωμένο Σωτήρα του κόσμου, που θα στηθή και πάλιν καταμεσίς των ναών, εγγίζει τα μύχια μας και μιλάει στις καρδιές μας με την γλώσσα της κατανύξεως και με τους βωβούς κι' αλάλητους στεναγμούς που μας πνίγουν κάθε στιγμή, σαν αναλογισθούμε τα σεπτά Πάθη του Χριστού μας. Δυο πράγματα, λέει ο γνωστός εκκλησιαστικός ρήτορας των χρόνων της Τουρκοκρατίας Επίσκοπος Ηλίας Μηνιάτης, δυο πράγματα συγκλονιστικά και περίεργα είδε ποτέ ο κόσμος. Ένα Θεό που έγινε άνθρωπος, κι' αυτόν τον ίδιο Θεό και άνθρωπο να ανεβαίνει πάνω στο Σταυρό για τη σωτηρία του κόσμου. Στ' αλήθεια, κάποιο απροσπέλαστο μυστήριο κρύβεται πίσω απ' τον Σταυρό. Γιατί αυτό που βλέπουμε σήμερα ξεπερνάει τα μέτρα της ανθρώπινης σκέψεως και γίνεται αληθινό μυστήριο για όσους δεν διαθέτουν τα φτερά της πίστεως για να πετάξουν στους αιθέρες των αποκαλυπτικών πτερυγισμών καί για να εγγίσουν την άκρη αυτού του μυστηρίου. Όταν κανείς βρίσκεται μπροστά σε τόσο συγκλονιστικές εμπειρίες, όταν βλέπει μπροστά του το σκάνδαλο του Σταυρού, όταν αντικρίζει έστω και προσωρινό το μεσουράνημα του κακού, κυριεύεται από μιαν εύγλωττη σιωπή, που μαρτυρεί .πολύ περισσότερα απ' όσα θα ημπορούσε να μας πει σήμερα ο καλύτερος ρήτορας της Εκκλησίας. Σε τέτοιες στιγμές ταιριάζει περισσότερο το κλίμα της ήπιας κατανύξεως, που σου γεμίζει με άγιο δέος την ψυχή και με δάκρυα καυτά τα μάτια, που σου ανοίγει μυστηριώδεις διεξόδους ζωής και που σου εξασφαλίζει βιώματα πρωτόγνωρα στο νου και στην καρδιά.
***Βιωματική ενόρασηΠαρ' όλα αυτά δεν θάθελα να αφήσω χωρίς κάποιο σχολιασμό απόψε το μεγάλο μυστήριο της Σταυρώσεως, χρησιμοποιώντας όσο γίνεται λιγότερα λόγια, μόνο και μόνο για να μη ταράξω τις ανεπανάληπτες στιγμές που οι ψυχές μας ζουν αυτή ιδιαίτερα τη μέρα μέσα στον γνόφο που δημιουργούν τα διαδοχικά γεγονότα του Πάθους, όπως τα αναπαριστά στη μνήμη μας η Εκκλησία, καλώντας μας σε συμμετοχή. Στην πιο μεγάλη έξαρσί της απόψε η ορθόδοξη υμνογραφία σε γνήσια έκφρασι που της εξασφαλίζει η ποιοτική χάρις της έκκλησιαστικής μελωδίας, με τις παθητικές της δυνατότητες, μας προσφέρει το έδαφος για να στερεωθούμε όχι μόνο στην ενατένισι, αλλά και στην ενόρασι που αξιώνουν από τον καθένα μας τα Πάθη τα Σεπτά. Η πατερική εξ άλλου Παράδοσις της Ορθοδοξίας μας, βυθισμένη μέσα στον ωκεανό των συναισθημάτων αλλά και του δογματικού μας πλούτου, αμιλλάται κι' αυτή την προσπάθεια για υποβοήθησί μας στη συνειδητότερη μέθεξι των μεγάλων αληθειών πού κρύβονται κάτω και πίσω απ' τον Σταυρό του Κυρίου. Μια ολόκληρη παράταξι, μια θεία παρεμβολή άγιων μορφών παρελαύνει αυτή τη μέρα από εμπρός μας, και καθώς μας προσπερνάει λιτανευτικά, αφήνει η κάθε μια το δικό της το λουλούδι σαν συμβολή αξεπέραστη σε κείνο που οι καρδιές μας ζητάνε. Κι ύστερα όλο το λειτουργικό, το θαυμάσιο σε σύλληψι περίγραμμα της ημέρας, με το θάμβος της Ακολουθίας, τη λιτή μεγαλοπρέπεια των λειτουργών, την παραστατικότητα των κινήσεων, την ευωδιά του λιβανιού, το μισοσκόταδο των κανδηλιών, με όλα όσα το ένα κοντά στο άλλο συνθέτουν της βραδυάς αυτής το βαθύ και υψηλό μεγαλείο, μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τις στιγμές της αδυναμίας μας και να σταθούμε μπροστά στο Σταυρό με συντριβή, με συναίσθησι, με σωτήριες αποφάσεις.«Εξηγόρασας ημάς... »Συνηθίζουμε να λέμε πως ο Χριστός ανέβηκε επάνω στο Σταυρό πληρώνοντας με τον θάνατό του τα λύτρα της σωτηρίας μας. Αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό. Όμως πολύ φοβούμαι ότι το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ, που δεν μας κάνει πια τόση εντύπωσι, όση στα παληά τα χρόνια. Τότε η ευσέβεια μας ήταν πιο απλοϊκή κάτω από την απροσποίητη ευλάβεια των γονηών μας, που μη ξέροντας ίσως τα δικά μας γράμματα, έβλεπαν με πιστότερο μάτι τα θεϊα γεγονότα κι εζούσαν μυστικά μέσα τους την εξάρτησί τους από το Θεό. Τώρα εμείς γίναμε πανεπιστήμονες, τεχνοκράτες, λογοκόποι και γι' αυτό στεκόμαστε με συλλόγισι μπροστά στ' άπατα νερά των θείων βουλών, χωρίς τη δύναμι να ρίξουμε άγκυρα για να στηριχθούμε και να μη χαθούμε. Ωστόσο το νόημα της μέρας αυτής, που όλη κυριαρχείται από τη μεγαλειώδη σκιά του Σταυρού και του Εσταυρωμένου, βρίσκεται στην απέριττη διατύπωσι ενός καθίσματος που θα ακουσθή απόψε στην ιερή Ακολουθία. Σε δεύτερο πρόσωπο απευθύνεται προς τον Εσταυρωμένο ο ποιητής και του λέγει; «Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω τιμίω σου Αϊματι, τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς, την άθανασίαν επήγασας ανθρώποις Σωτήρ ημών, δόξα Σοι». Μιλάει εδώ ο εμπνευσμένος υμνογράφος για μια εξαγορά. Πρόκειται για τη φρικτή πραγματικότητα που ο αδυσώπητος νόμος της αμαρτίας δημιουργεί μέσα και γύρω μας. Η ζωή της αμαρτίας είναι θάνατος, είναι δεσμά αιχμαλωσίας, είναι αναίρεσις της ανθρώπινης αξίας και ελευθερίας, είναι ατιμία και καταισχύνη. Αυτό δεν είναι μια απλή θεωρητική θέσις. Έχει τις προεκτάσεις της πάνω μας και γύρω μας. Κάθε φορά που κάνουμε παραχωρήσεις στον κόσμο της φθοράς, όπως λέγεται ηή αμαρτία, νοιώθουμε μέοα μας να χαλκεύωνται τα σιδερένια και ανυπόφορα δεσμά, που μας εμποδίζουν από τις ανώτερες σφαίρες πνευματικότητος και μας αναγκάζουν να συρώμαστε στα βαλτόνερα της ποικίλης κακίας που μαυρίζει τις καρδιές μας. Οι συνέπειες αυτές είναι η αντανάκλασις του χωρισμού και της απομακρύνσεώς μας από τον πατέρα μας Θεό, πράγμα που συχνά συμβαίνει στη ζωή μας αυτή. Στις περιπτώσεις αυτές μας κερδίζει ο διάβολος και μας καταχωρίζει στους πίνακες των δούλων του. Αλλά οι δούλοι του διαβόλου είναι αληθινοί δέσμιοι της αμαρτίας, ενώ οι δούλοι του Θεού, είναι απελεύθεροι της χάριτος. Την πρώτη δουλεία την έχουμε νοιώσει πολλές φορές. Τότε που μας καταλαμβάνει μια αθυμία, που μας κυριεύει η απελπισία, που νοιώθουμε τον κόσμο να χάνεται μπροστά στα μάτια μας, πού αποπροσανατολιζόμαστε από την αληθινή μας πορεία, που σπαταλάμε τις δυνάμεις μας στο κακό, που φουσκώνουν τα πνευμόνια μας από στεναγμούς και γόους. Ναι, στις περιπτώσεις αυτές μοιάζουμε σαν να έχουμε χάσει τα νερά μας, μας λείπει η παρηγοριά που χαρίζει στις καρδιές η βεβαιότητα της θείας παρουσίας. Είμαστε σιδηροδέσμιοι κατάχαμα, κατά γης, χωρίς ελπίδες σωτηρίας. Και τότε γίνεται η εξαγορά. Κάποιος που δεν έπαυσε να μας αγαπά και όταν εμείς τον προδώσαμε, πληρώνει τα λύτρα μας και μας ελευθερώνει. Αυτό είναι η χάρις που στέκεται απέναντι στον αδυσώπητο νόμο. Και η χάρις αυτή, ο εξιλασμός απορρέει από το Αϊμα του Χριστού, που σήμερα τον βλέπουμε και τον νοιώθουμε πιο κοντά μας καθώς θα τον προσκυνήσωμε στους ναούς μας πάνω στον Σταυρό του. Αλλά η λυτρωτική προσφορά του Χριστού μας δεν εξαντλείται μόνον στην εξαγορά και στην απελευθέρωσι. Προχωρεί κατά βάθος και αναιρεί όλο τον κόσμο της φθοράς, μεταστοιχειώνοντας τον σε κόσμο της αφθαρσίας. Έτσι τον θάνατο διαδέχεται η ζωή και την προσωρινότητα η αθανασία. Ω, πόσον ευγνώμονες πρέπει να είμαστε στον Κύριο μας, σαν θυμώμαστε τις δωρεές του αυτές και τα χαρίσματα που μας έδωσε χωρίς ανταπόδομα. Θα πρέπει να είναι πέτρινες οι καρδιές μας, σαν θα επιμείνουν να στέκωνται μακρυά από τη λυτρωτική του θυσία, που σφραγίστηκε με το ίδιο του το Αίμα. Μαζί με την εξαγορά μας εξησφάλισε την αθανασία κοντά του. Έτσι είμαστε όχι πια τέκνα οργής και κατάρας, γίναμε πια κατά χάριν υιοί και κληρονόμοι της Βασιλείας.
***Αγαπητοί μου αναγνώσται, το Πάθος του Κυρίου που ζούμε έντονα αυτές τις μέρες, δεν πρέπει να φύγει για μας ανεκμετάλλευτο. Οι λόγοι Του πάνω απ' το Σταυρό πρέπει να αφήσουν ίχνη μέσα στις καρδιές μας. Κάθε τι που υπέμεινε ο Κύριος και κάθε τι που είπε στη διάρκεια του εκουσίου Πάθους Του είναι γεγονός πολυσήμαντο. Ω, ναι. Θα ήθελα να κλείσω την επαφή μας απόψε επαναλαμβάνοντας τα λόγια του αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου σε μετάφρασι. «Εξεδύθη τα ιμάτια και ενεδύθη την πορφύραν, δια να εκδύση τους δερματίνους χιτώνας της νεκρώσεως οπού εφόρεσεν ο Αδάμ μετά την παράβασιν. Κάλαμον έλαβεν ο Κύριος εις την δεξιάν, ως σκήπτρον, δια να θανατώση τον αρχαίον όφιν και δράκοντα. Έλαβε κάλαμον δια να υπογράψη βασιλικώς με το κόκκινον αίμα του το γράμμα της συγχωρήσεως των αμαρτιών μας, καθότι και οι βασιλείς με κόκκινον κιννάβαρι υπογράφουσιν. Εις το ξύλον εσταυρώθη δια το ξύλον της γνώσεως. Έλαβε την γεϋσιν της χολής και του όξους, δια την γλυκείαν γεύσιν του καρπού του απηγορευμένου. Έλαβε τα καρφία δια να καρφώση την αμαρτίαν. Άπλωσε τας χείρας εις τον Σταυρόν διά να ιατρεύση το άπλωμα των χειρών του Αδάμ και της Εύας, οπού εποίησαν εις το απηγορευμένον ξύλον, και δια να ενώση τα μακράν διεστώτα, αγγέλους και ανθρώπους, ουράνια και επίγεια. Έλαβε τον θάνατον, διά να θανάτωση τον θάνατον. Ετάφη δια να μη στρεφώμεθα πλέον ημείς εις την γην, ως το πρότερον... Εσκοτίσθησαν οι φωστήρες, δια να φανερώσουν ότι πενθοϋσι τον Σταυρωθέντα. Αι πέτραι εσχίσθησαν διότι έπασχεν η πέτρα της ζωής. Εις το ύψος του Σταυρού ανέβη, δια το πτώμα οπού επαθεν ο Αδάμ. Και τελευταίον ανέστη, δια την ιδικήν μας ανάστασιν». Αυτά όλα, αγαπητοί μου, ας θυμηθούμε σήμερα. Κι' ατενίζοντας τον Εσταυρωμένο, πίσω απ' τους συμβολισμούς των λόγων Του, ας ξεχυθούμε σε κατάνυξι και θερμή αγάπη, κι' απ' τα βάθη της ψυχής μας ας ψελλίσουμε κι’ εμείς μαζί με τον εκκλ. υμνωδό: «Προσκυνούμεν Σου τα πάθη Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν Σου ανάστασιν»

μεγαλη εβδομαδα των παθων του κιριου

To θείο Πάθος είναι για μας τους πιστούς μια ιερή κολυμβήθρα κατανύξεως, εσωτερικότητας, μυστικής ενοράοεως και προσωπικής συμμετοχής στο θάνατο του Κυρίου. Κάθε φορά που το αδιάκοπο κλωθογύρισμα του χρόνου μας φέρνει «κατενώπιον» του Πάθους, νοιώθουμε τη βιωματική εμπειρία που μας χαρίζουν οι πτυχές του, καθώς ξετυλίγονται εμπρός στις καρδιές μας και δοκιμάζομε, με αλάλητους στεναγμούς, να ζήσουμε στό παρόν τον λειτουργικό μας χρόνο. Κορύφωμα στην πνευματική μας τούτη γευσι είναι η Μ. Παρασκευή, που την ιερή της Ακολουθία ψάλλαμε το βράδυ της Μ. Πέμπτης. Τότε, καθώς στήνεται στη μέση του ναού ο Εσταυρωμένος, πλημμυρίζουν οι εσώτατοι κόσμοι μας από βαθύ συναίσθημα και από συντριβή, σαν βλέπουν την έσχατη ταπείνωση του Θεού. Τότε, ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, νοιώθει την ελεεινότητά του και παραδίδεται σε βαθύ στοχασμό.Τέτοιο στοχασμό αποτελούν οι σελίδες αυτού του βιβλίου, γραμμένες για το βράδυ αυτό της Μ. Πέμπτης, σε μορφή ραδιοφωνικών ομιλιών που μεταδόθηκαν από το ραδιοφωνικό Σταθμό Βόλου τα έτη 1975 -1978. Τις παραδίνουμε στην ευμένεια του αναγνώστη σαν μικρή συμβολή στην προσωπική του προσπάθεια για ψυχική μέθεξι στους καρπούς του Θείου Πάθους.+ Ο Δημητριάδος Χριστόδουλος.

29.3.08



ΗΑΡΡΥ ΕASTER

H πρώτη χριστιανική κοινότητα δεν περιείχε εορτές σε ετήσιο κύκλο. Αρχικά η ανάμνηση της [[ΑνάστασηΑναστάσεως]] του [[ΧριστόςΧριστού]] εορταζόταν την [[Κυριακή]] ημέρα, ή «μία των Σαββάτων». Το Πάσχα μαζί με τη [[Πεντηκοστή]], ήταν οι πρώτες εορτές σε ετήσιο κύκλο που καθιερώθηκαν σταδιακά στην πρώτη χριστιανική εκκλησία κατά τον 2ο αιώνα. Ταυτόχρονα δε, με την εορτή άρχισε να τηρήται και η λεγόμενη Πασχάλια [[Νηστείανηστεία]], που σε κάθε τοπική εκκλησία είχε ορισμένο διαστημα ασκήσεως. Η εορτή, εν αρχή κατά άμεσο παραλληλισμό με το Ιουδαϊκό Πάσχα, τελείτο κάθε έτος στις 14 του μήνα Νισάν, δίνοντας όμως έμφαση στην [[Σταύρωσησταύρωση]] τελικά, παρά στην Ανάσταση. Οι τοπικές Χριστιανικές Εκκλησίες όμως σαν συνείδηση με τα χρόνια θέλησαν να διακόψουν αυτό τον παραλληλισμό, μεταθέτοντας τον εορτασμό αρχικά την πρώτη Κυριακή μετά τη 14η Νισάν. Κάθε τοπική εκκλησία εόρταζε με δικό της κριτήριο την ημερομηνία της εορτής του Πάσχα. Όμως γινόταν προσπάθεια ωστε να επιτευχθεί μια ενιαία ημερομηνία για όλες της εκκλησίες. Αυτό οδήγησε σε εντάσεις κάποιες τοπικές εκκλησίες ιδόως κατά τον [[3ος αιώνας3ο αιώνα]]. Τελικά η [[Α΄ Οικουμενική ΣύνοδοςΑ΄ Οικουμενική σύνοδος]] αποφάσισε οριστικά για μια κοινή ημερομηνία τέλεσης του εορτασμού του Πάσχα, που τηρήται μέχρι σήμερα με μερικές παραλλαγές, απο κάποιες ομολογίες.
Το '''Χριστιανικό Πάσχα''' ή κοινώς Πασχαλιά είναι η μεγαλύτερη γιορτή του [[ΧριστιανισμόςΧριστιανισμού]]. Γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την [[πανσέληνοςπανσέληνο]] που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της [[21 Μαρτίου21ης Μαρτίου]] μη συμπεριλαμβανομένης, κατά το [[Ιουλιανό ημερολόγιο]] στην [[ΟρθοδοξίαΟρθόδοξη]] εκκλησία και κατά το [[Γρηγοριανό ημερολόγιοΓρηγοριανό]] στην [[Ρωμαιοκαθολική εκκλησίαΡωμαιοκαθολική]]. Γιορτάζεται η ανάσταση του [[Ιησούς ΧριστόςΙησού Χριστού]] που πιστεύεται ότι έγινε το [[33]] μ.Χ.
Με τον όρο Πάσχα αναφερόμαστε είτε στην εβδομάδα του Πάσχα μέχρι το Σάββατο της Διακαινησίμου, είτε στην περίοδο των 50 ημερών που ακολουθούν το Πάσχα, μέχρι την εορτή της πεντηκοστής ημέρας από του Πάσχα λεγόμενη (αριθμητικά) [[Πεντηκοστή]].
Η εορτή του Πάσχα, λόγω της σπουδαιότητός της, επηρεάζει το εορτολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τόσο 40 ημέρες πριν από αυτό (Μεγάλη Τεσσαρακοσστή, Τριώδιο) όσο και 50 ημέρες μετά (περίοδος Πεντηκοσταρίου). Οι ακολουθίες που τελούνται τότε έχουν αρχαιοπρέπεια (ανάγονται στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού), κατάνυξη και λαμπρότητα, και περιγράφονται λεπτομερώς στο [[τυπικό της Εκκλησίας]].

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΠΑΣΧΑ



ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ



ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΥΡΙΟΥ


ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ


ΕΠΥΤΑΦΙΟΣ ΘΡΥΝΟΣ = Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ


Η ΑΠΟΛΑΘΗΛΩΣΗ


ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ ΟΝ ΕΝ ΕΙΔΑΣΙ ΤΗ ΓΗ ΚΡΕΜΑΣΑΣ


ΓΟΛΓΟΘΑΣ



Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ-ΑΠΕΛΘΕΤΩ ΤΟ ΠΟΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥΤΟ



ΤΟΥ ΔΥΠΝΟΥ ΣΟΥ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ


ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝ ΤΟ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΝΥΚΤΟΣ

ΠΑΣΧΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ