Powered By Blogger

26.10.08

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ









Ο ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟ
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΥΛΟΓΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΣΤΟΡΑ


Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Ο άγιος μεγαλομάρτυρας Δημήτριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έζησε κατά τους χρόνους τουΑυτοκράτορα Διοκλητιανού και του Τετράρχη Γαλερίου Μαξιμιανού (284-305μ.Χ), εποχή κατά την οποίαέγινε φοβερός διωγμός κατά των χριστιανών. Ήταν επιφανέστατο μέλος της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης, Δούκας της πόλης και Στρατηγός όληςτης Θεσσαλίας. Ο Δημήτριος που κατάγονταν από ευσεβή οικογένεια, δε φοβήθηκε από τα διατάγματα των αυτοκρατόρων και συνέχισε να κηρύττει τον ευαγγελικό λόγο, οδηγώντας στην πίστη πολλούςειδωλολάτρες. Όταν ο Μαξιμιανός έμαθε για την χριστιανική δράση του Δημητρίου διέταξε να συλληφθείκαι να οδηγηθεί μπροστά του. Ο Δημήτριος δε δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη, παρόλο που γνώριζε τα φρικτάβασανιστήρια στα οποία υποβάλλονταν οι χριστιανοί. Αρχικά φυλακίστηκε σε ένα τόπο ακάθαρτο, σ' ένα παλαιό λουτρό στα υπογεια του οποίου χύνονταν ακάθαρτα περιττώματα. Στο βρωμερό αυτό τόπο ο άγιος παρέμεινε στερημένος τη συναναστροφή των ανθρώπων, αλλά παρηγορούμενος από το Θεό. Αυτότον καιρό διεξάγονταν αθλητικοί αγώνες στη Θεσσαλονίκη προς τιμή του αυτοκράτορα, ένας από τους συμμετέχοντες, ανθρωπος του Μαξιμιανού, που ονομάζονταν Λυαίος, κόμπαζε πως ήταν ανίκητος καιπαράλληλα χλέβαζε τους χριστιανούς καλώντας τους να αναμετρηθούν μαζί του. Ένας νεαρός στρατιώτηςκαι κρυφός μαθητής του Δημητρίου, που ονομάζονταν Νέστωρας επισκέφθηκε το Δημήτριο στη φυλακή και του ζήτησε να προσευχηθεί για να τον βοηθήσει ο Κύριος μας να αντιμετωπίσει τον Λυαίο. Ο άγιος αφού προσευχήθηκε και του είπε: "Ύπαγε και τον Λυαίο θα νικήσεις και υπέρ Χριστού θα μαρτυρήσεις". Ο Νέστωρας τότε παρουσιάστηκε στο στάδιο και ζήτησε να αναμετρηθεί με τον φοβερό Λυαίο. Μάταια προσπάθησαν να τον μεταπείσουν. Όταν ο Τετράρχης είδε πως δεν τον άκουε τον άφησε νααντιμετωπίσει τον γιγαντόσωμο Λυαίο. Αυτός πλησίασε τον Λυαίο και φωνάζοντας "Ο Θεός του Δημητρίου βοήθει μοι" του κατάφερε ένα φοβερό χτύπημα με το σπαθί στη καρδία και αυτός αμέσως σωριάστηκε νεκρός. Ο Μαξιμιανός αφού πληροφορήθηκε τα γεγονότα θεώρησε υπεύθυνο τον Δημήτριο και διέταξε νατους σκοτώσουν και τους δύο αμέσως. Έτσι ο άγιος Νέστωρας αποκεφαλίστηκε έξω από τη λεγόμενηΧρυσή Πύλη. Ο Δημήτριος που βρίσκονταν ακόμα στο λουτρό φυλακισμένος μόλις είδε τους στρατιώτεςνα έρχονται σήκωσε το δεξί του χέρι και οι στρατιώτες τον λόγχευσαν στην πλευρά, έτσι έμοιασε στονΚύριο μας, τον γλυκύτατο Ιησού που και αυτός είχε λογχευθεί στην πλευρά, ύστερα οι στρατιώτες των λόγχευσαν σε όλο του το σώμα. Έτσι τελειώθηκε ο άγιος Δημήτριος δεχόμενος το μαρτυρικό στεφάνι. Κάποιοι ευλαβείς χριστιανοί ήρθαν κρυφά και ένταφίασαν το σώμα του αγίου στον ίδιο τον τόπο του μαρτυρίου, στο βρωμερό λουτρό που έμμελε πλέον να γίνει ιατρείο ψυχών και σωμάτων. Κάποιοςμάλιστα φίλος του αγίου που ονομάζονταν Λούπος και ήταν παρόν την ώρα του μαρτυρίου όταν έφυγανοι στρατιώτες, πήγε γρήγορα και έβγαλε το δαχτυλίδι και το πανωφόρι του αγίου και τα έβαψε στο αίματου. Με αυτά ενεργούσε πολλά θαύματα: αρρώστους ιάτρευε, δαιμονισμένους θεράπευε. Ο Μαξιμιανός μόλις έμαθε αυτά έστειλε στρατιώτες και τον αποκεφάλισαν σε κάποιον τόπο ονομαζόμενο Τριβουνάλιο.
ʼγιοι μεγαλομάρτυρες και φίλοι του Χριστού Δημήτριε, Νέστωρα και Λούπε, πρεσβεύσατε εκτενώς να λυτρωθούμε των φοβερών κολάσεων και να γευθούμε τις χαρές του Παραδείσου. Αμήν.





















Ο ναός του άγιου Δημήτριου πρωτοχτίστηκε πάνω από ένα ρωμαϊκό λουτρό στο οποίο μαρτύρησε ο άγιος το 303.
Σύμφωνα με την παράδοση, από το σημείο όπου μαρτύρησε ο άγιος άρχισε να αναβλύζει μύρο. Το 324 που ορίστηκε ο χριστιανισμός σαν
επίσημη θρησκεία του κράτους οι θεσσαλονικείς χτίσανε ένα μικρό τρίκλιτο ναό στο σημείο αυτό. Ο μικρός αυτός ναός έγινε σύντομα
γνωστός όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά σε όλο τον χριστιανικό κόσμο διότι αποδείχτηκε ότι το μύρο είχε θεραπευτικές ιδιότητες.
Προσκυνητές έρχονταν από όλα τα μέρη του κόσμου για να προσευχηθούν και να θεραπευτούν. Ανάμεσα σε αυτούς και ο έπαρχος του
ιλλυρικού Λεόντειος.
Ο Λεόντειος θεραπεύτηκε από την αθεράπευτη για χρόνια αρρώστια του και από ευγνωμοσύνη στον Άγιο, αντικατέστησε το μικρό τρίκλιτο
ναό με μια επιβλητική Βασιλική το 413. Η Βασιλική στεκόταν εκεί μέχρι και τα χρόνια του αυτοκράτορα Ηρακλείου (610-641) όταν μια
πυρκαγιά την κατέστρεψε.
Ο ναός ανοικοδομήθηκε με μερικές διαφοροποιήσεις αμέσως μετά. Το 904 όμως λεηλατήθηκε από τους Σαρακηνούς και λίγο αργότερα το
1185 ξαναλεηλατήθηκε από τους Νορμανδούς. Την περίοδο της δεύτερης λεηλασίας τα λείψανα του άγιου μεταφέρθηκαν στην Ιταλία από
καλόγερους που ήθελαν να τα διασώσουν. Το 13ο αιώνα ο ναός επισκευάστηκε και ανακαινίστηκε. Την εποχή εκείνη χτίστηκε και το
παρεκκλήσι του άγιου Ευθυμίου στην νοτιοανατολική πλευρά του ναού του άγιου Δημήτριου από τον πρωτοστράτωρ Μιχαήλ Γλαβάς
Ταρχανειώτη, σύμφωνα με την επιγραφή που βρίσκετε στο παρεκκλήσι. Το 1430, κατά την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους,
μια καινούργια λεηλασία έγινε. Αυτή μάλιστα ήταν τόσο βάναυση που οι τοίχοι του ναού μείνανε σχεδόν γυμνοί! Το 1481 τοποθετήθηκε
στην αριστερή αρχή του κεντρικού κλίτους του ναού ο τάφος του Λούκα Σπαντούνη, ενός ανθρώπου που διέθεσε αρκετά χρήματα στον
ναό. Το 1493 η Εκκλησία μετατρέπεται σε μουσουλμανικό τέμενος με το όνομα «Κασημιά Τζαμί» και παραμένει έτσι έως την
απελευθέρωση της πόλης. Το 1917 το μνημείο σχεδόν αφανίστηκε ακολουθώντας την μοίρα του σε μια ακόμη πυρκαγιά. Τέλος ο ναός
αναστηλώθηκε και παραδόθηκε στους πιστούς στις 26 Οκτωβρίου του 1949, την ημέρα της γιορτής του άγιου.