Μέσα στη χαρά της Αναστάσεως προβάλλει η Εκκλησία μας το παράδειγμα του άπιστου Θωμά που τελικά το μεγαλείον της πίστης του αποτελεί δίδαγμα για όλους εκείνους που περνούν μέσα από το στάδιο της απιστίας.΄Ετσι, έστω κι αν ο άπιστος Θωμάς για τρία ολόκληρα χρόνια ήταν κοντά στο Χριστό όπου είδε θαύματα και πράγματα, εντούτοις βρέθηκε να αμφισβητεί για την Ανάσταση του Χριστού, επιμένοντας ν’ αγγίξει και να ψηλαφίσει τα σημάδια των καρφιών του σταυρωμένου σώματος του Ιησού.
Η έννοια της απιστίας έχει καλοπροαίρετο χαρακτήρα ή κακοπροαίρετο.
΄Εχει καλοπροαίρετο χαρακτήρα όταν δυσκολεύεσαι να πιστέψεις κάτι γιατί σου φαίνεται απίθανον και ζητάς περισσότερα στοιχεία, περισσότερες πληροφορίες για να πεισθείς. ΄Εχει όμως η απιστία και κακοπροαίρετον χαρακτήρα όταν απορρίπτεις κάτι που μπορεί να σε βοηθήσει απλώς και μόνο γιατί είσαι προκατειλημμένος αρνητικά με ό,τι δεν μπορείς να κατανοήσεις.
Φυσικά ο όρος απιστία έχει πολλές σημασίες, όπως η απιστία ανάμεσα σε συζύγους όταν η αγάπη τους αρχίζει να ξεφτίζει. Πέραν όμως από τον ηθικό και υλικό χαρακτήρα της απιστίας υπάρχει κι ο θρησκευτικός χαρακτήρας της απιστίας. Είναι η περίπτωση που ο άνθρωπος πέφτει στην πλάνη της απορρίψεως κάθε θρησκείας και θρησκευτικότητας.
Είναι η περίπτωση που ο άνθρωπος γίνεται αλαζόνας, υπερόπτης και εγωιστής, που ισοπεδώνει τα πάντα, που απορρίπτει τα πάντα, για να δίνει μια αποκλειστική προτεραιότητα στον εαυτό του, στο εγώ του, στον εγωισμό του. Μπορεί όμως ένας να είναι άπιστος και στη σχέση του με την σύγχρονη επιστήμη, όπου αδυνατεί να εμπιστευθεί τα νέα δεδομένα της επιστήμης κι επιμένει να ζει μέσα στο σκοταδισμό του.
Η Ευαγγελική Περικοπή της περιγραφής της μορφής της απιστίας του Θωμά όμως αναφέρεται στην καλοπροαίρετη απιστία όπου ο άνθρωπος με καλή πρόθεση αναζητάει περισσότερες μαρτυρίες για να μπορέσει να πιστέψει ό,τι δυσκολεύεται να πιστέψει λόγω της περιορισμένης γνώσεώς του.
Θα μπορούσαμε ακόμη να πούμε ότι προβάλλοντας η Εκκλησία μας το παράδειγμα του άπιστου Θωμά, έρχεται να μας παρηγορήσει και να μας ενθαρρύνει και να μας στηρίξει όταν περνάμε κι εμείς αυτό το στάδιο της απιστίας του Αποστόλου Θωμά. Αν δηλαδή ένας από τους Αποστόλους του Χριστού που έζησε από κοντά τόσα θαύματα του Χριστού έφθασε στο σημείο να αμφισβητεί την Ανάσταση και τη θεότητα του Χριστού, δεν είναι επίσης δυνατόν μερικοί από εμάς, μετά από δύο χιλιάδες χρόνια, που δεν ζήσαμε προσωπικά τα θαύματα του Χριστού, να περνάμε κάποιες στιγμές μέσα απ’ αυτό το στάδιο της αμφιβολίας, που στην πραγματικότητα είναι έκφραση απιστίας;
Πρέπει όμως στις δύσκολες στιγμές της δοκιμασίας της δικής μας απιστίας με υπομονή, προσευχή και την πνευματική καθοδήγηση του πνευματικού μας να ενισχύσουμε τη πίστη μας. Το παράδειγμα του Αποστόλου Θωμά έρχεται να μας παρηγορήσει και ταυτόχρονα να μας υπενθυμίσει τη δική του ομολογία για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού ως του αληθινού Θεού.
΄Ετσι το σημαντικό σημείο της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής δεν είναι η απιστία του άπιστου Θωμά, αλλά η ομολογία της πίστεως του Αποστόλου Θωμά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός και ο Λόγος του Θεού, ο Κύριος μας και ο Θεός μας.
Η πραγματική εκ μέρους μας συνειδητοποίηση για την Θεότητα του Χριστού εκδηλώνεται με την αποφασιστικότητα μας να ακολουθούμε τις θείες Του εντολές. Να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτές για όλη μας τη ζωή. Αυτό ακριβώς που έκαναν όλοι οι Απόστολοι του Χριστού, όπως ο Απόστολος Θωμάς κι όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας.
Το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να ακολουθούμε το παράδειγμα των αγίων μας είναι μέσα από την άδολη κι αδιάκριτη αγάπη μας προς κάθε άνθρωπον που χρειάζεται την βοήθεια μας, μαύρον, άσπρο, συγγενή, φίλον, άγνωστον, μικρόν, μεγάλον, το διπλανόν μας, ακόμη κι αυτό που βρίσκεται μακρυά μας με την στήριξη της Ορθόδοξης Ιεραποστολής, αλλά φυσικά και τον μετανάστη, όπως ήταν κάποτε ο μισός πληθυσμός της Ελλάδος όταν η φτώχεια κι η μιζέρια μας κτυπούσαν ανελέητα. ΄Οπως ακριβώς θα έκανε ο Χριστός κι οι μαθητές του και οι άγιοι μας, να βοηθούμε τον κάθε άνθρωπο που έχει την ανάγκη μας και μπορούμε να το βοηθήσουμε είτε με τις προσευχές μας είτε με την ηθική στήριξή μας κι όταν μπορούμε να συμβάλουμε και στις υλικές του ανάγκες. Και για να το κάνουμε αυτό δεν είναι ανάγκη να πάμε σε μακρυνές χώρες εκεί που βλέπουμε τα παιδιά να υποφέρουν, μπορούμε πρώτα να αρχίσουμε να είμαστε φιλεύσπλαχνοι με αυτούς που συναντούμε δίπλα μας στη γειτονιά μας, στο σπίτι μας, στην οικογένεια μας, στους γνωστούς και τους φίλους μας, και τότε ο Θεός θα μας δείξει και το δρόμο με τις προσευχές μας να βοηθήσουμε κι αυτούς που είναι μακρυά μας. Η καλή μας διάθεση να λύσουμε τα προβλήματα του κόσμου μας ανοίγει πρώτιστα ο δρόμος της δικής μας εν Χριστώ σωτηρίας, ανοίγεται ο θύρα του Παραδείσου όπου μπορούμε να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού, να γίνουμε μέτοχοι της αιώνιας Ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου