Αλεξανδρούπολη - Θέρμη Λέσβου, ήταν το ταξίδι που έκαναν το 1454 -14 Μαρτίου, και που ο ίδιος ο Αγιος 500 χρόνια μετά, έδειξε σαν ταινία στην κα Τσολάκη για να δει τον πόνο και τα βάσανα του ταξιδιού.Οι μαρτυρίες αυτών στους οποίους έκανε την εμφάνιση του ο αγιος, μας λένε ότι βγήκαν με ένα πλοιάριο στο λιμανάκι της Θέρμης.
Ζήτησαν πληροφορίες για το πού μπορεί να υπάρχει ένα ησυχαστήριο για να μονάσουν και τότε τους υπέδειξαν την Ιερά Μονή των Γενεθλίων της Θεοτόκου - η οποία προϋπήρξε γυναικεία Μονή και καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς το 1235 που βρίσκονταν στον λόφο των Καρυών πάνω από την Λουτρόπολη Θέρμης η οποία με την σειρά της απέχει 14 χιλιόμετρα από την Μυτιλήνη. Στον χώρο εκείνο λοιπόν,προϋπήρχε ιστορικό μοναστήρι αφιερωμένο στα Γενέθλια της Θεοτόκου. Μαζί με την Παναγία στο Μοναστήρι ελάτρευαν και την Αγία Παρασκευή.
Ας δούμε την ιστορία του Μοναστηριού στο οποίο βασανίστηκαν και μαρτύρησαν αθώοι άνθρωποι στο πέρασμα των αιώνων.
Το είχε κτίσει η αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Ειρήνη η Αθηναία.
Η Ειρήνη ήταν Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου σε μια από τις πλέον κρίσιμες ιστορικά εποχές της Ευρωπαϊκής Ιστορίας.Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν σύζυγος του Λέοντα του 4ου και μητέρα του Κωνσταντίνου του 6ου. Επειτα από τον θάνατο του Λέοντα ανέλαβε την εξουσία ως προστάτιδα του νεαρού γιου της. Αργότερα τον καθαίρεσε από τον θρόνο και έγινε η πρώτη Αυτοκράτειρα(797-802). Παρέδωσε τον θρόνο της στον Νικηφόρο τον 1ο το 802 και εξορίστηκε στην Λέσβο.
Η Ειρήνη επανέφερε την εικονολατρία που είχε απαγορευτεί στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία από τους επονομαζόμενους "εικονομάχους" (εικονοκλάστες) ,οι οποίοι κατέστρεφαν εικόνες.
Ειχε πλούσια φιλανθρωπική δραστηριότητα. Με τα έργα της και την συμεριφορά της σαν Μοναχή αγίασε και ανυψώθηκε στους Ουρανούς.
Η κατασκευή του μοναστηριού Γενεθλίων της Θεοτόκου πρέπει να έγινε εκείνα τα χρόνια (801- 802) που ήταν παρούσα η ίδια στο νησί,πριν πεθάνει αμέσως μετά.
Σε ένα έτος, το 803 απέθανε. Το Μοναστήρι ήταν γυναικείο και γεμάτο ζωή μέχρι την 11η Μαϊού 1235 οπότε και δέχθηκε επίθεση από Σαρακηνούς. Ηγουμένη ήταν τότε η Αγία Ολυμπία η οποία υπέστη και τα χειρότερα βασανιστήρια. Η Ηγουμένη Ολυμπία είχε μεγάλη αρετή και αγιότητα. Η μητέρα της καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και ήταν κόρη ιερέως. Ηταν 4 αδελφές.
Είχαν και έναν αδελφό Αρχιμανδρίτη. Η μια αδελφή της η Δωροθέα , από συμβουλή του πατέρα της , έγινε μοναχή και κατόπιν Ηγουμένη στο Μοναστήρι των Καρυών της Μυτιλήνης. Η μητέρα όμως της Ολυμπίας , καθώς και οι αδελφές της παντρεύτηκαν. Ο πατέρας της Ολυμπίας έγινε ιερεύς και έζησε στην Πελοπόννησο. Εκεί γεννήθηκε η Ολυμπία. Μετά τον θάνατο του πατέρα της πέθανε και η μητέρα της από τη λύπη της και έτσι έμεινε η Ολυμπία ορφανή και ολομόναχη σε ηλικία 10 ετών.
Το όνομα της η Ηγουμένη Ολυμπία το πήρε από την πόλη της Ολυμπίας στην Ηλεία. Την έστειλαν τότε στη Θερμή της Μυτιλήνης , που ήταν η θεία της Δωροθέα Ηγουμένη. Η Ολυμπία προόδευσε πολύ στην αρετή. Και στα 19 της χρόνια έγινε μοναχή. Οταν όμως κοιμήθηκε , η θεία της Δωροθέα , όλες εξέλεξαν για ηγουμένη την Ολυμπία.
Ηταν τότε η ηλικία της 25 ετών. Το Μοναστήρι αυτό είχε 30 Μοναχές. Ξαφνικά όμως στις 11 Μαΐου το 1235 πήγαν πειρατές στο Μοναστήρι , θέλησαν ν' ατιμάσουν τις Μοναχές. Μερικές κατόρθωσαν και τους ξέφυγαν από τα χέρια τους και πήγαν στα βουνά. Εκεί δυστυχώς πολλές τρελάθηκαν. Τις άλλες , που αντιστάθηκαν , τις έσφαξαν οι Τούρκοι. Μια γερόντισσα όμως μοναχή , την Ευφροσύνη , που δεν μπορούσε να περπατήσει και να φύγει , την βασάνισαν πολύ. Την κρέμασαν σ' ένα δένδρο και την έκαψαν ζωντανή.
Την έκαναν στάχτη. Φρικτό ήταν και το μαρτύριο της Αγίας Ηγουμένης , της Ολυμπίας. Αυτή , σαν Ηγουμένη , δεν θέλησε να εγκαταλείψει το Μοναστήρι. Οι κακούργοι Τούρκοι με αναμμένες λαμπάδες έκαιγαν τις σάρκες της. Επειτα πύρωσαν μια σιδερένια βέργα και την έβαλαν από το ένα αυτί της και βγήκε στο άλλο. Κατόπιν , την ξάπλωσαν γυμνή επάνω σε μια σιδερένια πόρτα (θυρόφυλλο) και όπως ήταν την κάρφωσαν επάνω στο σανίδι.
Της έμπηξαν στο σώμα είκοσι μεγάλα καρφιά. Αλλα τρία ακόμη μεγαλύτερα τα έμπηξαν στο κεφάλι της. Τα δύο μέσα στ' αυτιά της και το τρίτο μέσα στο κρανίο. Κατόπιν , έβαλαν φωτιά και έκαψαν το Μοναστήρι ολόκληρο και την ωραία εκκλησία του. Τα οστά της βρέθηκαν μαζί με τα καρφιά, 725 χρόνια μετά,όπως και των Αγίων μας.
198 χρόνια πέρασαν από την εποχή εκείνη μέχρι την ημέρα που μια ευκατάστατη και ευσεβής γυναίκα ονομαζόμενη Μελπομένη το 1433, με ηγέτη Μυτιλήνης τον Δορίνου Γαττελούζο αποφασίζει να ξαναφτιάξει το Μοναστήρι μετά από τάμα. Η Μελπομένη ,εκτελώντας ιερό τάξιμο προς την Θεοτόκο που θεράπευσε θαυματουργικά το παιδί της Ακίνδυνο ,είχε αφιερώσει μέρος της περιουσίας της στο Μοναστήρι και τον ίδιο τον Ακίνδυνο σαν επιστάτη. Το νέο μοναστήρι λοιπόν κατασκευάστηκε επάνω από τα ερείπια της παλαιάς γυναικείας Μονής που καταστράφηκε από τους Πειρατές στις 11 Μαϊού 1235.
Εκεί λοιπόν 20 χρόνια μετά μόναζε ένας μόνο καλόγηρος πια με το όνομα Ρουβήμ. Ηταν η 14. Μαρτίου του 1454 όταν έφτασαν στην Θέρμη της Μυτιλήνης με το πλοιάριο , Αυτούς τους δύο ( Ρουβήμ - Ακίνδυνο ) βρήκε ο Αγιος Ραφαήλ στον Λόφο των Καρυών. Στην Μυτιλήνη την περίοδο αυτή επικρατούσε μεγάλη αναταραχή. Το ίδιο και στην υπόλοιπη Ελλάδα και Αιγαίο .Οι Τούρκοι καταλάμβαναν ολόκληρη την Ελλάδα σκοτώνοντας και καταστρέφοντας κάθε στοιχείο πολιτισμού.
Υπό την ηγουμενία του Αγίου Ραφαήλ πάντως, πέρασαν με ειρήνη και ομόνοια 9 χρόνια μέχρι την 17 Σεπτεμβρίου 1462, χάρη στους Γατελούζους - Γενουάτες που είχαν για χρόνια την κυριαρχία του νησιού. Το μοναστήρι αυτό ήταν το πλέον σημαντικό του νησιού και όλα τα υπόλοιπα υπάγονταν σε αυτό. Ο αγιος Ραφαήλ φιλοξενούσε και πολλά παιδάκια στο Μοναστήρι τα οποία ταίζε και βοηθούσε στα γράμματα. Με τις Ιατρικές του γνώσεις ο Ηγούμενος Ραφαήλ και Διάκονος Νικόλαος προσέφεραν σημαντικές ιατρικές υπηρεσίες και λειτουργούσαν στο Μοναστήρι το "PREVENTORIUM" σαν κέντρο προληπτικής ιατρικής.
Την λέξη αυτή είδε χαραγμένη στον τοίχο της Παλαιάς Μονής η Βασιλική Ράλλη σε ενύπνιο της. Η λέξη προέρχεται απο το λατινικο " PREVENTORIUM" KAI PREVENT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου