Εδώ, η ψυχή επικοινωνεί με το Θεό. Τόπος μοναδικός, τόπος θείος και προσκυνηματικός, τόπος ιερός, τόπος ανάτασης ψυχικής. Η θέση, όπου κτίστηκε, είναι εκπληκτικής φυσική ομορφιάς.
Η θέα πανοραμική προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Η προστάτιδα της ευρύτερης περιοχής.
Κτίστηκε το έτος 1652 στα ερείπια προϋπάρχοντος ναού, για τον οποίο δεν έχουμε σαφή στοιχεία. Γνώρισε στιγμές μεγάλης ακμής και δόξας.
ορμητήριο των Μπουκουβαλαίων, του Κατσαντώνη , του Καραϊσκάκη και πολλών άλλων με ανυπότακτο φρόνημα κλεφταρματολών. Χιλιάδες τα στρέμματα που κατείχε, τα παραχώρησε στου κατοίκους, για να κτισθούν συνοικισμοί και οικισμοί.
Οι τοιχογραφίες και οι φορητές εικόνες είναι εξαιρετικής τεχνοτροπίας.
Η παρακμή αρχίζει το 1862. Τουρκαλβανοί εισήλθαν στη Μονή, και σφαγίασαν τον ηγούμενο και τους μοναχούς. Στη δεκαετία του 50 – 60 αρχίζει η αναστήλωση.
Η θρησκευτικότητα των κατοίκων συνέβαλε στη διάσωση του μοναστηριού. Σήμερα εκτελούνται έργα, τα οποία θα προσδώσουν μεγαλοπρέπεια στη Μονή.
Είναι το μοναδικό μεταβυζαντινό μνημείο του Δήμου μας χαρακτηρισθέν ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Από το 1862 που το μοναστήρι βυθίστηκε στο πένθος, όταν Τουρκαλβανοί κατέσφαξαν τον ηγούμενο Κωνσταντίνο και άλλους 6 πατέρες, πέρασαν 142 χρόνια ερήμωσης και εγκατάλειψης μέχρι το έτος 2004, που με την άφιξη των αυταδέλφων μοναχών Λεοντίου και Αναστασίου των Κρητών ξεκίνησε η ανακαίνιση της μονής.
Απέναντι από το κεντρικό συνοικισμό Βραγκιανών στην πλαγιά του βουνού «Μιρμιτζάλα» βρίσκεται το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρως. Ιδρύθηκε στις 11 Ιουλίου 1655 από τον ιερομόναχο παρθένιο, όπως αναφέρεται σε μια επιγραφή πάνω από την είσοδο του κυρίως ναού. Ο ναός είναι μικρός, σε σχήμα σταυρού, άνευ τρούλου, έχοντας μέσα ξυλόγλυπτο τέμπλο πολύ μεγάλης αξίας. Ο νάρθηκας προστέθηκε το 1797.
Το μοναστήρι έπαιξε ένα σπουδαίο ρόλο στη νεότερη ελληνική ιστορία διότι πολλοί από τους αγωνιστές του 1821 (Καραϊσκάκης, Κατσαντώνης, οι Μπουκουβαλαίοι) έβρισκαν καταφύγιο εκεί και το είχαν σαν κέντρο εφοδιασμού στον αγώνα τους. Στις 18 Δεκεμβρίου 1862 ασεβείς προδότες οδήγησαν 17 Τουρκαλβανούς από την Άρτα να λεηλατήσουν το μοναστήρι. Τότε σκοτώθηκαν ο ηγούμενος Κωνσταντίνος, ο ιερέας Αθανάσιος Οικονόμου, άλλοι έξι χριστιανοί καθώς και κλάπηκαν πολύτημα ιερά σκεύη.
Το 1952 το μοναστήρι ανακαινίστηκε αλλά μόνο τις ημέρες μας με την πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεόκλητο επανδρώθηκε με δυο μοναχούς που συνέχεια φροντίζουν για την ευκοσμία και ευταξία του ιερού χώρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου