TAKHS KALAMATA

Ψάλλοντές Σου τον Τόκον, Ανυμνούμεν Σε πάντες, ως έμψυχον Ναόν Θεοτόκε. έν τη Σή γάρ οικήσας Γαστρί, ο συνέχων πάντα τη χειρί

Κύριος, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε, βοάν Σοι, πάντας.

• Χαίρε, Αγία Αγίων μείζων
• Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι
• Χαίρε, θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε
• Χαίρε, τίμιον διάδημα, Βασιλεών ευσεβών
• Χαίρε, καύχημα σεβάσμιον, Ιερέων ευλαβών
• Χαίρε, της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος
• Χαίρε, της Βασιλείας το απόρθητον τείχος
• Χαίρε, δι ής εγείρονται τρόπαια
• Χαίρε, δι ής εχθροί καταπίπτουσι
• Χαίρε, χρωτός του εμού θεεραπεία
• Χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

Ώ Πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα τον πάντων Αγίων Αγιώτατον Λόγον
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Ώ Πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα τον πάντων Αγίων Αγιώτατον Λόγον
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Ώ Πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα τον πάντων Αγίων Αγιώτατον Λόγον
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

δεξαμένη τη νύν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας. και της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τους Συμβοώντας.
Αλληλούϊα

Άγγελος Πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκω το χαίρε (τρίς)
και σύν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενον Σε θεωρών, ΚΥΡΙΕ, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς Αυτήν τοιαύτα:

• Χαίρε, δι ής η χαρά εκλάμψει
• Χαίρε, δι ής η αρά εκλείψει
• Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις
• Χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις
• Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς
• Χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς
• Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα
• Χαίρε, ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα
• Χαίρε, Αστήρ εμφαίνων τον Ήλιον
• Χαίρε, Γαστήρ ενθέου σαρκώσεως
• Χαίρε, δι ής νεουργείται η κτίσις
• Χαίρε, δι ής Βρεφουργείται ο Κτίστης.

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω Σοι η Πόλις Σου, Θεοτόκε. Αλλ’ ως έχουσα

το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζων Σοι.

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

Την ωραιότητα της Παρθενίας Σου, και το Υπέρλαμπρον το της Αγνείας Σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς, εβόα Σοι, Θεοτόκε. Ποίον Σοι

εγκώμιον, προσαγάγω επάξιον; τι δε ονομάσω Σε; απορώ και εξίσταμαι. Διό, ως προσετάγην, βοώ Σοι.