Powered By Blogger

20.5.08

Ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Constantinus) ή Μέγας Κωνσταντίνος ή άγιος και ισαπόστολος Κωνσταντίνος (κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία)


Ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Constantinus) ή Μέγας Κωνσταντίνος ή άγιος και ισαπόστολος Κωνσταντίνος (κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία) υπήρξε αυτοκράτορας κατά την κρίσιμη περίοδο που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μετασχηματίσθηκε στην Ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, γενικά γνωστή ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία (274(;)-337 μ.Χ.). Στο πρόσωπό του συναντάμε τη μετάβαση από την Αρχαιότητα στο Μεσαίωνα, το πέρασμα από τον Παγανισμό στο Χριστιανισμό. Έχει χαρακτηριστεί ως ο σημαντικότερος αυτοκράτορας της ύστερης αρχαιότητας και ο τελευταίος ηγέτης[εκκρεμεί παραπομπή] (ως την εποχή μας τουλάχιστον) που άλλαξε την Ιστορία της Ευρώπης και επηρέασε έμμεσα τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι ο άνθρωπος που νίκησε στη μάχη της Μιλβίας Γέφυρας το 312 μ.Χ., μία από τις αποφασιστικότερες μάχες όλων των εποχών. Υπήρξε ο αποκλειστικός αυτοκράτορας της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από το 312 και ταυτόχρονα της δυτικής και της ανατολικής από το 324 ως το 337[1].
Είναι ο αυτοκράτορας που έλαβε δυο κοσμοϊστορικές αποφάσεις:
Υπέγραψε διάταγμα με το οποίο θεσπιζόταν η ανεξιθρησκία (Διάταγμα των Μεδιολάνων, 313 μ.Χ.). Έτσι, για πρώτη φορά ο Χριστιανισμός βρισκόταν υπό την προστασία του αυτοκράτορα (όμως, δεν ανακήρυξε το Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, όπως λανθασμένα αναφέρεται κάποιες φορές. Αυτό το έπραξε αρκετά χρόνια αργότερα ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος). Με την κίνηση αυτή ο διορατικός Μέγας Κωνσταντίνος, συνέχιζε την πολιτική του Γαλέριου, που ως εκπρόσωπος της σκληρής γραμμής κατά των Χριστιανών, αντιλήφθηκε πως οι διωγμοί δεν εδραίωναν την εσωτερική ειρήνη του κράτους και αφού το 311 μ.Χ. κατέπαυσε με διάταγμα τους διωγμούς, νομιμοποίησε την Εκκλησία ως "επιτρεπομένη θρησκεία", οι οπαδοί της οποίας έπρεπε να προσεύχονται στον δικό τους θεό για την ευτυχία του κράτους.
Μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, εγκαινιάζοντας μια νέα ιστορική εποχή και μια νέα αυτοκρατορία, που έμελλε να διαγράψει μια πορεία 1000 χρόνων.
Το γεγονός ότι δέκα τουλάχιστον διάδοχοί του είχαν το όνομά του, δείχνει πόσο σημαντική ήταν η υστεροφημία του και πόσο μεγάλης υπόληψης έχαιρε. Έμεινε στην ιστορία ως Κωνσταντίνος ο Μεγάλος, ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας και ανακηρύχθηκε Αύγουστος από τα στρατεύματά του στις 25 Ιουλίου 306 μ.Χ. ή άγιος και ισαπόστολος Κωνσταντίνος (κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία) υπήρξε αυτοκράτορας κατά την κρίσιμη περίοδο που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μετασχηματίσθηκε στην Ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, γενικά γνωστή ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία (274(;)-337 μ.Χ.). Στο πρόσωπό του συναντάμε τη μετάβαση από την Αρχαιότητα στο Μεσαίωνα, το πέρασμα από τον Παγανισμό στο Χριστιανισμό. Έχει χαρακτηριστεί ως ο σημαντικότερος αυτοκράτορας της ύστερης αρχαιότητας και ο τελευταίος ηγέτης[εκκρεμεί παραπομπή] (ως την εποχή μας τουλάχιστον) που άλλαξε την Ιστορία της Ευρώπης και επηρέασε έμμεσα τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι ο άνθρωπος που νίκησε στη μάχη της Μιλβίας Γέφυρας το 312 μ.Χ., μία από τις αποφασιστικότερες μάχες όλων των εποχών. Υπήρξε ο αποκλειστικός αυτοκράτορας της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από το 312 και ταυτόχρονα της δυτικής και της ανατολικής από το 324 ως το 337[1].
Είναι ο αυτοκράτορας που έλαβε δυο κοσμοϊστορικές αποφάσεις:
Υπέγραψε διάταγμα με το οποίο θεσπιζόταν η ανεξιθρησκία (Διάταγμα των Μεδιολάνων, 313 μ.Χ.). Έτσι, για πρώτη φορά ο Χριστιανισμός βρισκόταν υπό την προστασία του αυτοκράτορα (όμως, δεν ανακήρυξε το Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, όπως λανθασμένα αναφέρεται κάποιες φορές. Αυτό το έπραξε αρκετά χρόνια αργότερα ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος). Με την κίνηση αυτή ο διορατικός Μέγας Κωνσταντίνος, συνέχιζε την πολιτική του Γαλέριου, που ως εκπρόσωπος της σκληρής γραμμής κατά των Χριστιανών, αντιλήφθηκε πως οι διωγμοί δεν εδραίωναν την εσωτερική ειρήνη του κράτους και αφού το 311 μ.Χ. κατέπαυσε με διάταγμα τους διωγμούς, νομιμοποίησε την Εκκλησία ως "επιτρεπομένη θρησκεία", οι οπαδοί της οποίας έπρεπε να προσεύχονται στον δικό τους θεό για την ευτυχία του κράτους.
Μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, εγκαινιάζοντας μια νέα ιστορική εποχή και μια νέα αυτοκρατορία, που έμελλε να διαγράψει μια πορεία 1000 χρόνων.
Το γεγονός ότι δέκα τουλάχιστον διάδοχοί του είχαν το όνομά του, δείχνει πόσο σημαντική ήταν η υστεροφημία του και πόσο μεγάλης υπόληψης έχαιρε. Έμεινε στην ιστορία ως Κωνσταντίνος ο Μεγάλος, ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας και ανακηρύχθηκε Αύγουστος από τα στρατεύματά του στις 25 Ιουλίου 306 μ.Χ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: